Author koryuPosted on Categories ПочетнаВикендов што измина го одржавме првиот семинар во новата 2016-та година. Учесниците беа полни со импресии, а по завршувањето на настанот ги споделија чувствата на нашиот Форум, а со тоа го напишаа и овој Извештај.
„Секое наше ’корју патешествие’ си има своја приказна, а така беше и овој пат. Прво да кажам дека сум многу среќен што се продолжи традицијата на одржување на овој семинар и што секогаш сме во прилично голем број со просек од над 10 учесници. Посебно ми е мило што интерес почнаа да покажуваат и почетниците. Присуството го збогати и Косарче, која тргна по Патот и со помош на лекциите на Таки се пронајде и таа во активностите на групата. Иако некои од работите што ги изучуваме секој пат се повторуваат, сепак секоја година потребно е повторно да се повторат лекциите, а со цел техниките да усовршат подобро. Овој пат Сенсеи мене ми ја постави задачата околу изградбата за засолништето. Откако ги собрав сите и им објаснив што треба да се прави, почнавме со работа. Иако мислам дека успешно ја направивме колибата, сепак имам две замерки. Бевме премногу бучни и гласно се смеевме и зборувавме, а второ бевме спори во изградбата.
Ќе ги споменам и новите работи кои ги учевме: подготовката на јајце на око, печењето на тиква во земја, различните начини на одржување на огнот, правењето вратичка на колибата за заштита од животни, начините на засолнување на опремата од дожд и снег, како и низата други работи кои Сенсеи ги спомена низ предавањето.“ (Марко Опачиќ)
„Се напивме од изворот и научивме корисни ’финти’ за преживување во зимски услови. И тоа од прва рака, за разлика од гледањето 
секакви видеа на интернетов 🙂
секакви видеа на интернетов 🙂Илјада пати сум гледал како се прави скривалиште за ноќевање по телевизиите, ама се е ’ветер и магла’ додека човек не види како тоа навистина се прави. Мило ми беше што бевме собрани сите на едно место и со нетрпение ја чекам летната верзија на истиот семинар. Кој да знае дека лијаните можат да бидат толку меки и удобни, а ’змиските соленки’ толку вкусни!“ (Мартин Петревски)
„Кога бев мал многу сакав да правам лудории во шума и да градам засолништа. Затоа овој семинар, заедно со ’Живот во Дивината’ за мене се прекрасни. И затоа велам дека Буџинкан Македонија ги прави моите детски сништа – реалност.“ (Таки Гаковски)
„Разбирање, топлина, љубов и насмевки се ширеа низ воздухот за време на целиот настан. Мора да ги споменам и највкусните соленки печени на стапче кои Сенсеи ни ги приготви, но и супер витаминската тиква на жар. За жал, денот мораше да заврши и да си појдеме дома. Со нетрпиение го чекам следниот семинар во природа. Ти благодарам Сенсеи за се!“ (Тамара Ѓоргиевска)
„Двеста тикви сум јадел до сега, а од одредени извори сум слушнал дека и јас сум една голема тиква, ама никоја досега ми нема останато во мислите, како таа од земја откопана. Можеби и поради константната мисла дека волци ќе ме изедат, но ова беше ден за паметење. Не се сомневав во ниту еден момент дека Сенсеи има големо знаење и искуство и дека лесно ќе се снајде во оваа околина, како и дека постарите од доџо-то се добро истренирани и обучени за вакви семинари. Се сомневав единствено дека ќе можам да научам нешто, или, пак, дека пак ќе бидам нешто повење од една подвижна пречка за останатите. Сенсеи докажа дека негова цел не е ‘архивирање’ на знаењето за сопствени цели, туку дека секоја негова вештина е ставена на наше располагање, се разбира доколку имаме желба за учење.“ (Дамјан Серафимовски)
„За време на овој семинар научив многу работи, а особено ми се допадна дружбата со повозрасните членови од доџо-то. Посебен впечаток ми оставија спремањето на јајцето на око во лименка, како и печењето на тиквата закопана во земја. Многу беше убаво чувството да се учествува на еден ваков настан.“ (Косара Довезенска)
безбедна и пријателска атмосфера, можат од секого да направат добар „спортист“ и одличен „салонски нинџа“. Меѓутоа тоа што нас не разликува од останатите, се знаењето и сигурноста што ги чувствуваме кога сме соочени со најтешките предизвици додека се наоѓаме далеку од градовите во кои што живееме. Всушност, ние суровата природа ја доживуваме како наш природен хабитат каде што се чувствуваме како „риба во вода“ односно како да се наоѓаме во наша природна средина. 
Почнуваме со меѓународните семинари организирани во Македонија од страна на Организацијата „Пат кон Сонцето“.
класични јапонски боречки вештини. Да ги споменеме и нив по редослед: февруари во Атина (Грција) на семинар за Катори Шинто рју со Ерик Лоув; во јуни во Градара (Италија) на семинар за Оно ха Итто рју Кенџутсу со Сасамори Такеми Соке; во септември во Цариград / Истанбул на семинар со шиханот за Катори Шинто рју – Нобутоши Отаке. На последниов споменат настан, заедно со Довезенски отпатуваа и Марко Опачиќ и Дарко Божиновски, при што последниов даде и крвна заклетва (кеппан). 
Во рамките на Лабораторијата, се организираат разни Работилници и Семинари на најразлични теми, а реализаторот на наставата Довезенски секојдневно во неа одржува и часови за Даито рју Аикиџуџутсу и за Џунан Таисо (вежби за растегнување и балансирање на мускулите во телото). Со тоа, јапонските класични јапонски боречки вештини во Македонија се издигнаа на академско ниво и конечно го заземаа местото што им припаѓа.
Остануваат уште два редовни тренинзи, како и полагањето кое ќе се одржи во среда (30 декември). 
Уште еден успешно одржан семинар од серијата на зимските настани во Буџинкан Македонија. И овој пат, бројката на учесници не се спушти под десет, што значи дека се уште се негува високиот борбен дух меѓу членовите на Организацијата „Пат кон Сонцето“. 
телото). На настанот присуствуваа 15-тина учесници, од кои повеќето беа членови на Организацијата за изучување класични јапонски борбени вештини „Пат кон Сонцето“, или, пак, нивни блиски роднини и пријатели. 
Каталин Сореану, а на негово барање беше од затворен тип односно наменет само за напредните членови на неговото доџо. 
прашања, по што веднаш се фрливме на тренинг. Сценаријата кои ги работевме се токму оние кои најчесто се случуваат во реалност и освен тоа што вежбавме како треба да се поставиме во случај на напад, Сенсеи ни објасни и кои ситуации и кои положби треба да ги избегнуваме по секоја цена. А ако веќе се случат и како треба соодветно да се реагира. 
За мене ова беше четврта Работилница во континуитет. Секоја си има свои убавини и мигови за паметење, ама годинава имаше невидено дружење, зезање и компактност. Сите, ама буквално сите бевме како едно. Организациски поспремни не сме биле, делење на храна, вода и се што сме донеле беше како една мајка за сите да спремила и ставила на средина. Секој за секого за помош се најде и таква единственост, обединетост, љубов, посветеност, почит и лојалност се стекнуваат само во клубот. Кога пред сето ова стои еден навистина голем и исклучителен човек, кого сите го сакаме од дното на срцето, кој толку безпоштедно се дава и во најситните детали, не може, а да не се разблика во нас тој извор на константно подобрување. 
капка има во себе топлина која лекува, која бара да се исправиш, да сакаш, и да постоиш. Е тоа е таа алхемија од два дена во волшебниот рај наречен доџо. Не обично доџо, туку она нашето, на Буџинкан Македонија.“