Author koryuPosted on Categories ПочетнаСеминарот што секоја година побудува огромен интерес кај членовите на Буџинкан Македонија, уште еднаш го оправда епитетот „легендарен“. Повторно местото „Слепо Коло“ на ридот Орљак одекнуваше од моќните извици на нашите воини кои со уживање ги изведуваа техниките на борење со копје.
Во текот на вчерашниот ден, за време на настанот, временските услови постојано се менуваа, па така во еден ден со соочивме и со
По завршувањето на семинарот, воините на Буџинкан Македонија веднаш ги споделија импресиите на нашиот Форум, па еве пренесуваме сосем мал дел од нив:
– „Прекрасен викенд! Дефинитивно! Ми се допадна тоа што бевме – пола почетници и пола напредни ученици. „Слепо Коло“ е едно прекрасно место. Од таму се гледаат и Еленац и мистичната планина Липац. Тоа е ’слика од милион долари’. А кога сме веќе кај настанот, би сакал да го цитирам шидоши хо Марко кога кажа една реченица пред две години: ’Нема таква сила што може да ме спречи да не учествувам на семинарот со копје’. Времето постојано се менуваше, а бидејќи ние како воини треба да гледаме позитивно во се, беше супер да научиме да се бориме и во услови на ветер, дожд, сонце и така натаму. Веќе три години учествувам на овој настан. И со секој нареден се повеќе ми се зголемува љубовта и интересот за ова оружје. Честитки за најмладите ученици од ’Нинџа Клинци’. Косара во ниту еден момент не покажа дека и е досадно или дека и е ладно. Дете со воински дух. Браво и за Даворче и Давид. Добро се снајдоа и двајцата. Сенсеи ми кажа да внимавам на нив постојано, дали се јадени, дали се пресоблечени или се испотени и слично. Па затоа нека ми простат доколку бев на моменти строг со нив. Тоа е затоа што се грижев да не се разболат или да не им се случи нешто. Имаме одлична младина. Браво и за Саше од почетничката група. Беше на зимскиот тренинг, па на ’Харагеи’ и сега на копје. Само нека продолжи со редовноста на тренинзите и на семинарите. Браво и за Тамара и за Мила, како и за господинот ’еден и единствен’ – Дамјан. Тој е пример за ’трудот пред талентот’. Мислам дека ќе се расплачеше за малку кога Сенсеи му го подари рачно изработениот шурикен. Пофалбите од учителот се од огромна вредност во нашево доџо. Само напред. Огромна благодарност до Сенсеи и до неговото семејство за се. Постојано барам начин како да му се заблагодарам, затоа што со зборови можам многу малку да го искажам и покажам тоа. А спиењето во Хомбу е неописливо. Кога се разбудив во неделата, чувствував некоја тежина на душата од претходниот ден. Телото не сакаше да функционира, се беше закочено. Ама кога излегов од вреќата се препородив. Бев полн со живот во мене, со позитивна енергија и се чувствував прекрасно. Затоа спиењето во Хомбу е прекрасно и толку магично“. – Таки Гаковски
– „Незнам што да кажам нај искрено. А тоа не ми се случува често. Се уште седам со подзината муцка ко говедо. За време на овој семинар ги дожиевав најубавите саати што сум ги поминал во мојот живот. Документарниот филм што го гледавме во доџо-то, шегите, најавените настани што наскоро треба да дојдат…
Хомбу е неверојатно место за преспивање. Веќе еден месец ме боли грбот поради повреда при паѓање, но по една ноќ на татамите – ми е како нов. Копје е неверојатно оружје заради неговата едноставност и огромната адаптибилност. Овозможува играње со умот на противникот, а тоа од секогаш била најдобрата тактика. Морам да се заблагодарам на сите кохаи, семпаи, шидошиховци, шошинци и на сенсеи што не се откажуваат од мене ’паднатиотубуреракијакомал’. Незнам од каде им е целото тоа трпение затоа што јас дефинитивно го немам. Кога се вративме од семинарот во Хомбу Доџо-то, Косара дојде и ми кажа дека сенсеи ме викал. Очекував дека нешто сум згрешил, ко и обично, па можеби му треба подвижна мета за шурикени. Тоа што ми го кажа сенсеи нема да го повторам затоа што неможам, но останав со подзината уста. Шурикенот што го добив како подарок ќе си го чувам, а на него ќе му се заблагодарам со тоа што ќе се подобрувам. За идната година сакам да ми подари катана, па затоа од утре ќе почнам и ’по куќа’ да му чистам, а можеби и џипот ќе му го гланцам :))). Фала му на кохаи Таки за горенапишаното и се надевам дека еден ден ќе го достигнам вашето ниво. А ако аздисувам со шегите понекогаш, се извинувам најмногу. Слободни сте да ми врзете ’по една’ и кога ќе се разбудам, ќе бидам бајаги потивок. Се надевам дека ќе бидам во Буџикан Македонија уште многу години. И да учествувам на уште илјада семинари, овој нема никогаш да го заборавам“. – Дамјан Серафимовски
– „Кога треба да ги споделам импресиите од некој семинар, секогаш ми е тешко. Тешко ми е бидејки кога си таму во Хомбу Доџо и кога крадеш од убавините на селото каде што се наоѓа – се е поинаку, се е поубаво. Никогаш не можам да го доловам тоа исто чувство што го добивам додека сум таму, затоа што е единствено и не се опишува. Овој викенд ќе се памети засекогаш по три неверојатни работи. Најпрво по семинарот со шурикени. Неверојатно е чувстото кога ќе се допре тоа убиствено парче метал кое може да има разни неверојатни форми. Кога ќе се слушне таа ’музика’ што ја создава додека лета низ воздухот…прекрасно е. Иако раката ми ’откажа љубов’ за време на гаѓањето, сепак уживав додека ги гледав моите соборци како вешто ги забодуваат шурикените во метите. Потоа со нетрпение го дочекавме и полагањето за нидан на нашиот единствен шидоши шо Марко кој вешто си ја заврши работата.
Поделени во две групи од по осум луѓе, членовите на Буџинкан Македонија во саботата имаа можност да ја усовршат својата вештина во гаѓање со шурикени. Двете мети кои беа поставени во дворот на Хомбу Доџо-то беа целосно издупчени од моќните фрлања на нашите воини. 
(меч) и Нагината. Легендата вели дека една вечер демон (Тенгу) му дошол на сон на основачот на вештината и го научил како да се бори со Јари. Овие техники и ден-денес се сметат за најголема тајна на школата.“
Веднаш по семинарот, членовите на Буџинкан Македонија ги споделија своите импресии на нашиот интерен Форум.
на спуштањето на мечот кон мојата глава за мене сеуште е научна фантастика. Премногу е далеку од местото каде што сум сега. Но тоа не ме разочарува, туку напротив, ме мотивира да ги совладам сите нешта кои треба да се совладаат. Треба постојано да се учи и да се усовршува. Семинарите можат само да се доживеат, затоа што многу моменти и настани тешко можат да се опишат. Сенсеи, ви благодарам за се“.
„Секое наше ’корју патешествие’ си има своја приказна, а така беше и овој пат. Прво да кажам дека сум многу среќен што се продолжи традицијата на одржување на овој семинар и што секогаш сме во прилично голем број со просек од над 10 учесници. Посебно ми е мило што интерес почнаа да покажуваат и почетниците. Присуството го збогати и Косарче, која тргна по Патот и со помош на лекциите на Таки се пронајде и таа во активностите на групата. 
секакви видеа на интернетов 🙂
„Двеста тикви сум јадел до сега, а од одредени извори сум слушнал дека и јас сум една голема тиква, ама никоја досега ми нема останато во мислите, како таа од земја откопана. Можеби и поради константната мисла дека волци ќе ме изедат, но ова беше ден за паметење. Не се сомневав во ниту еден момент дека Сенсеи има големо знаење и искуство и дека лесно ќе се снајде во оваа околина, како и дека постарите од доџо-то се добро истренирани и обучени за вакви семинари. Се сомневав единствено дека ќе можам да научам нешто, или, пак, дека пак ќе бидам нешто повење од една подвижна пречка за останатите. 
безбедна и пријателска атмосфера, можат од секого да направат добар „спортист“ и одличен „салонски нинџа“. Меѓутоа тоа што нас не разликува од останатите, се знаењето и сигурноста што ги чувствуваме кога сме соочени со најтешките предизвици додека се наоѓаме далеку од градовите во кои што живееме. Всушност, ние суровата природа ја доживуваме како наш природен хабитат каде што се чувствуваме како „риба во вода“ односно како да се наоѓаме во наша природна средина. 
Почнуваме со меѓународните семинари организирани во Македонија од страна на Организацијата „Пат кон Сонцето“.
класични јапонски боречки вештини. Да ги споменеме и нив по редослед: февруари во Атина (Грција) на семинар за Катори Шинто рју со Ерик Лоув; во јуни во Градара (Италија) на семинар за Оно ха Итто рју Кенџутсу со Сасамори Такеми Соке; во септември во Цариград / Истанбул на семинар со шиханот за Катори Шинто рју – Нобутоши Отаке. На последниов споменат настан, заедно со Довезенски отпатуваа и Марко Опачиќ и Дарко Божиновски, при што последниов даде и крвна заклетва (кеппан). 
Во рамките на Лабораторијата, се организираат разни Работилници и Семинари на најразлични теми, а реализаторот на наставата Довезенски секојдневно во неа одржува и часови за Даито рју Аикиџуџутсу и за Џунан Таисо (вежби за растегнување и балансирање на мускулите во телото). Со тоа, јапонските класични јапонски боречки вештини во Македонија се издигнаа на академско ниво и конечно го заземаа местото што им припаѓа.
Остануваат уште два редовни тренинзи, како и полагањето кое ќе се одржи во среда (30 декември). 