Автор: dovezenski

Author dovezenski

Десетиот и воедно јубилеен „Летен Корју/Нинџа Камп“ помина одлично и остави уште една неизбришлива трага во сеќавањата на Воините од Буџинкан Македонија.

Тема за оваа година беа самурајските вештини Даито рју Аикиџуџутсу и Кукишинден рју Нагината, а учесниците на крајот беа воодушевени од двете стари школи кои низ генерации се пренесувале од колено на колено.

Се разбира, силната динамика беше поткрепена и со нинџа техники како што се: Каџутсу, Метсубуши, Тетсубиши, Суи Рен, итн.

Сите девет дена поминати во семејна слога и заедничко усовршување ќе останат запаметени во текот на целиот живот.

На крајот од кампот, инструкторот Игор Довезенски најави дека теми за следната година ќе бидат школите Гјокко рју Кошиџутсу, како и неколку оружја од Тогакуре рју Нинџутсу (Кусари Гама, Кјокетсу Шоге и Кусари Фундо).

Author dovezenski

Вториот детски „Летен Нинџа Камп“ помина уште подобро и од првиот, што е разбирливо, доколку се земе во предвид искуството од минатата година кое ни помогна целиот настан да го доведеме до совршенство.

Дечињата кои учествуваа на кампот, уживаа до таа мера, што насмевката од нивните лица беше постојано присутна во текот на сите седум дена.

Темата за оваа година беше вештината Гјокко рју Кошиџутсу, како и изучувањето на техниките на ракување со краток меч (кодачи).

Се разбира, имаше и многу други активности преку кои дечињата имаа можност да се стекнат со нови животни вештини, а секако и забавата беше постојано присутна.

Следната година очекуваме уште повеќе учесници и уште повеќе активности кои ќе го подигнат квалитетот на детскиот „Летен Нинџа Камп“ за уште едно ниво повисоко.

Author dovezenski

Петото поглавје од оваа приказна не однесе на планина повисока од 1000 метри. Всушност, како место за одржување на овој настан беше избран врвот Перен (1326 нв) на планината Козјак.

На претходните четири настани, инструкторот Довезенски ги подучуваше своите ученици како можат подолг период да преживеат во група доколку се засолнат на планина пониска од 1000 метри, како и на организирано живеење покрај река, во шума и во предел каде што владеат пустински услови.

„Живот во Дивината V“, имаше задача да ги научи членовите на Буџинкан Македонија како да преживеат на високите планини кои во Македонија се распоредени на целата нејзина територија.

Семинарот се раководеше според сценарио на природна катастрофа или друга несреќа која бара повлекување на некое непристапно место и организирање живот на подолго време за одредена група на луѓе. Со совладувањето на новите вештини, членовите на доџо-то ќе бидат способни да го згрижат своето семејство и да му обезбедат основни услови за живеење во дивина во случај на опасност.

Ви пренесуваме многу краток дел од импресиите на учесниците кои беа споделени на нашиот интерен Форум.

„Пешачењето кон врвот Перен траеше околу час ипол, при што ми покажа дека се уште сум слаб кондициски и дека морам да го поправам тоа понатаму. Во еден момент кога застанав, бидејќи почуствував нагон за повраќање поради напорот, кохаи Сања ми рече ‘Ајде не зезај, ова е ништо во споредба со Патот на Шугенџа каде што пешачиме и по 12 часа’. Овие зборови ме кренаа и едноставно не сакав повеќе да застанам. Кога стигнавме, Сенсеи ни одржа едно подолго предавање, а потоа започнавме со изградба на засолништето. На крајот, сето тоа беше перфектно направено и премногу удобно. Покрај сите работи кои ги научивме, вкусивме и јајца од мравјалници, што на мое изненадување имаа некаков чуден и благ вкус“. –  Филип Трајановски

„За време на семинарот, едноставно се чувствуваше убавината на тоа што природата може да го понуди. Суровост, страв, предизвик, адреналин. Тоа е една бескрајност која никој и никогаш не ја открил до крај. Сите ние се раѓаме и заминуваме, а природата останува со сите нејзини мистерии и неоткриени нешта. Тоа што можеме да си го дозволиме, е колку-толку (по можност што повеќе) да се насладуваме од нејзината убавина, да чепнеме во тој огромен свет, да научиме како да се вклопиме во природата, како да ја почитуваме и да и се воодушевуваме. Таквите знаења, ќе ни се најдат многу во животот. Добро е што доџото постојано држи отворени врати за секој кој сака да загази или да се надгради и на ова поле, затоа што комплетноста на вистинскиот Воин е комбинација од вештините научени внатре во доџото и надвор во природата“. – Борис Аговски

Шестото издание на „Живот во Дивината“ ќе се одржи покрај некое од македонските езера.

Author dovezenski

Викендов во Хомбу Доџо-то на Организацијата „Пат кон Сонцето“ се одржа Гјокко рју Кошиџутсу семинар, на кој учесниците имаа можност да ги вежбат основните техники, како и катите од првото ниво – Џо Рјаку но Маки.

Настанот привлече седумина членови на Буџинкан Македонија кои со огромно задоволство макотрпно ги вежбаа формите од оваа стара нинџутсу школа, не штедејќи ја својата енергија ниту за миг.

Се разбира, слободното време беше искористено за уживање во прекрасниот двор на Хомбу-то, но и за капење во блиската река, која и те како знае да ја врати силата во мускулите после напорните тренинзи.

За ова полугодие, предвиден е уште само еден семинар – „Живот во Дивината“ кој ќе се одржи викендов што доаѓа.

Author dovezenski

После минатогодишната авантура на локалитетот Цоцев Камен, оваа година Воините на Буџинкан Македонија имаа можност да ги усовршуваат своите вештини за преживување кај водопадот Длабочица на планината Козјак.

Сместен во недопрена природа, меѓу планини и шуми кои со својата убавина го одземаат здивот, водопадот беше идеално место за поврзување со природата, што всушност е главната цел на овој семинар.

По завршувањето на настанот, двајца од учесниците на Форум-от ги споделија своите импресии:

„Временската прогноза не ни беше благонаклонета за време на семинаров, но и тоа е дел од нашите настани. Но ако времето е пријатно и убаво, тогаш како ќе се искалиме во Воини?
Удобноста никогаш не го вадела вистинскиот карактер на виделина.
Во текот на целиот пат до местото каде што требаше да логоруваме вренеше дожд. Кал и вода на сите страни, а ние со насмевка и исчекување – да го видиме магичното место.
Самиот пат беше како од некој самурајски филм. Дождот, облаците и маглата правеа една волшебна атмосфера додека се движевме. Тие слики ми се врежани во меморијата и секогаш ќе ги носам со мене. Нема зборови да ја опишам таа убавина. После тричасовно пешачење, пристигнавме до местото кое беше навистина величествено. Застанав пред водопадот и останав занемен неколку минути, сакав да го запомнам овој миг засекогаш.
Полека сите се собравме и Сенсеи веднаш ни даде задачи бидејќи ситуацијата наложуваше работа и само работа за да може да се обезбедат услови за преживување на ова место. Направивме привремен камп и два огна кои ни зададоа доста мака додека ги запаливме.

Самата работа околу огнот, спремањето и градењето на засолништето не зближи уште повеќе и секој работеше непорно и вредно. Тука ќе ги пофалам сите членови кои за првпат присуствуваа на ваков настан. Придонесоа многу и се надевам ќе се гледаме почесто на ваквите семинари.
Ноќта не’ остави спокојни без дожд. Се помина во најдобар ред и сигурен сум дека сите уживаа и во сонот и додека чуваа стража.
Следниот ден не пречека прекрасно сонце. Повторно се фативме за работа и приготвување храна. Јадењето за време на овие семинари, можеби на останатите им изгледа како измачување и гладување, но за нас тоа претставува една гозба која неможе да ја замени апсолутно ништо на светов.
Пред враќањето назад, го исчистивме местото во кое престојувавме и го вративме во првобитна положба, а потоа полека тргнавме да собираме шумски плодови, билки за чаеви и печурки. Тука природата била многу дарежлива, како да истурала со кофи од небо разни шумски овошја. Цреши, малини, јагоди, сливи и што ти не уште друго. Се најадовме витамини за цела година.
Кога заврши ‘гозбата’ и предавањето на Сенсеи за билките, моравме да се упатиме назад (за жал)…
Патот за назад е потежок. Се разделуваш со едно преубаво место во кое си поминал толку кратко време, а толку многу ти дарило.
Следниот ден ми помина во мечтаење и желба повторно да се вратам назад. Мора да го посетиме повторно!
Буџинкан Македонија засекогаш во срцето!“ – Владимир Антовски

„Тешко е да се загуби чувството, како додека спиеш, од десната страна те гали распламтен оган, а од левата го слушаш жуборот на водопадот Длабочица. Тоа не се опишува! Едноставно треба да се отиде таму, за да се наполнат зениците со овие убавини.
Среќна сум што мојот прв семинар беше од овој карактер со тема која што мора барем еднаш во животот секој да ја искуси. Голем предизвик, при што, научив начини за одржување на огнот, но и како се прават највкусните безквасни нинџарски лепчиња со бибер и сол. А нивниот вкус беше посилен од се, бидејќи беа приготвени од рацете на група прекрасни луѓе кои што имаат неизмерна желба да те научат и топло срце спремно за секаква помош.
Научив и како се гради засолниште со материјали кои ти ги дава самата природа.
Учеството на ваков семинар, уште еднаш ја потврдува мојата одлуката за која што сметам дека е една од моите најдобри направени во животот – зачленувањето во Буџинкан Македонија.
Среќата што бев дел од оваа незаборавна авантура ја почуствував дури кога се вратив во Скопје, со изгорено лице од сонцето и милиони плускавци на рацете.“ – Јана Димитриевска

Author dovezenski

Вториот по ред Чигирики семинар за оваа година се одржа во Хомбу Доџо-то на Буџинкан Македонија.

Во неделата дворот на Хомбу-то ечеше од извиците на Воините на доџото кои со неверојатна жестина ги вежбаа техниките со ова класично јапонско оружје, кое секогаш предизвикува задоволство кај членовите.

Учесниците имаа можност да ги вежбаат и повторуваат сите најмали детаљи кои ќе им помогнат подобро да ги совладат тајните на Чигирики.

Атмосферата како и секогаш беше крајно позитивна или како што членовите на доџото милуваат да кажат – семејна.

Следниот викенд е резервиран за семинарот насловен како 10.000 П.Н.Е.

Author dovezenski

Како се изработува примитивен лак за гаѓање, како се користи, од кои положби се стрела кон противникот, историјата и психологијата на оружјето, разни борбени сценарија – сето ова шидоши Игор Довезенски го предаваше на своите ученици за време на саботниот семинар што се одржа во Хомбу Доџо-то на Буџинкан Македонија.

На настанот учествуваа околу десетина членови на доџото, кои докажаа дека многу брзо можат да ги совладат техниките кои пред неколку векови биле користени од страна на јапонскките Нинџа Воини. А сето тоа поради редовниот тренинг и посетата на семинарите, кои секако помагаат во совладувањето на основните принципи кои се темел на сите традиционални јапонски боречки вештини.

Author dovezenski

Во саботата што измина нашите најмали Воини извршија уште еден успешен десант на Хомбу Доџо-то на Буџинкан Македонија, при што по шести пат ги освоива срцата на нивните инструктори.

Овој пат тема на семинарот беше борбата на земја односно Нинпо Не Ваза, а Нинџа Клинците покажаа солидни знаења и уште поголема желба да научат некои нови алатки кои ќе им помогнат во понатамошниот развој како личности, но и како идни Кобудоки.

Со оваа екскурзија завршија сите зимски и пролетни настани поврзани со најмладите членови, така што останува да се подготвуваме за најголемиот настан: Детскиот Летен Нинџа Камп.

Author dovezenski

Во Хомбу Доџо-то на Организацијата „Пат кон Сонцето“, викендов се одржа семинар за Анма – Јапонска Масажа.
На настанот шидоши Игор Довезенски подучуваше методи за масирање на главата, лицето и на вратот, при што учесниците имаа можност во најситни детаљи да се запознат со овие далекуисточни техники кои во минатото служеле за одржување на здравјето и на виталноста на телото.

По завршувањето на семинарот, секој партиципиент беше задолжен да демонстрира до кој степен го совладал материјалот кој беше предаван во саботата и во неделата. Според оценката на учителот Довезенски, членовите на доџото се на добар пат да се стекнат и со вештините кои ќе им овозможат да помагаат на луѓето околу себе.

На следниот Анма семинар, покрај повторувањето на материјалот, инструкторот ќе предава и техники за масирање на грбот.