Буџинкан Македонија

Author dovezenski

Неделниот Тогакуре рју Шурикенџутсу семинар не освежи во секој поглед и ни отвори надеж дека пред нас е уште една година исполнета со неверојатни тренинзи и духовни воински патувања.

Наместо регуларен извештај, ќе пренесеме дел од чувствата искажани од шидоши хо Марко Опачиќ на нашиот интерен Форум.

„Издржавме цели четири месеци чекајќи го март за да повторно ја почуствуваме магијата која во себе ја носи тренингот во Хомбу Доџо-то. Овој месец почнавме ’нинџарски’ уште од самиот старт, а ќе продолжиме самурајски веќе од следниот викенд.

Беше преубав сончев мирен селски ден, кога Сенсеи не нареди во линија и го отвори тренингот за ШурикенЏутсу од школата Тогакуре рју. Речиси никој претходно не беше убаво запознаен со начините на фрлање од оваа школа, а Сенсеи едноставно ни докажа дека треба многу години тренинг за да се совладаат овие егзотични вештини. Во неговите раце, Бо-шурикените изгледаа како да се дел од неговото тело и сосема природно се забодуваа во метата, чиниш се испалени од некаква направа, а не од човечка рака. Бевме воодушевени гледајќи го, па се обидовме и ние, но безуспешно, барем на самиот почетокот. Но како што се нижеа часовите, некои Монџини успеаа да покажат добри резултати (како за прв пат). По четири саати тренинг со Бо-шурикени, почнавме обука со Сенбан. Многу брзи, прецизни и елегантни ’нинџа движења’ збогатени со усните преданија со кои не почести Сенсеи.

Имаше прекрасни учесници на овој семинар кои неуморно се трудеа да научат, а особена почит искажувам кон Елеонора, која на влезот од осмиот месец од бременоста го издржа целиот тренинг, заедно со останатите поискусни Воини на Буџинкан Македонија.
На крајот, Сенсеи ги закачи табличките на кои беа испишани имињата на Саше и на Ксенија на ’Нафуда Каке-то’ во Хомбуто. Се поклонивме на нивните таблички, споделивме насмевки и среќа помеѓу себе и ги споменавме имињата на следните Монџини кои се на ред да се најдат на ’таблата на честа’. Непроценлив ден поминат во неверојатна атмосфера, наместо во некое скопско кафуле или пред телефон. Пат кон Сонцето, Школо за Воини и Воинки!“

Author dovezenski

Во саботата во дворот на Хомбу Доџото на Организацијата „Пат кон Сонцето“, учителот Игор Довезенски одржа семинар на тема Санто Тонсо но Ката. На настанот учествуваа петорица ученици на Буџинкан Македонија кои се обидоа да проникнат во тајните на школата Тогакуре рју Нинџутсу.

Бидејќи станува збор за комплексна вештина, Довезенски се обиде само малку да загребе по површината на техниките, без при тоа да навлегува во најситните детаљи, како што вообичајно прави при предавањата на семинарите.

На крајот од настанот, сите присутни едногласно изјавија дека оваа школа треба почесто да се вежба во Хомбу Доџото, од причина што единствен начин за тоа е во природа односно на место каде што има доволно простор и време.

Author dovezenski

Десетата по ред „Работилница за Самоодбрана за Жени“ успеа да собере 26 припаднички на поубавиот пол на едно место и да им овозможи дводневно патување во светот на јапонските класични боречки вештини.

Единаесета година по ред, доџото Буџинкан Македонија го организираше овој настан, а оваа година за прв пат под водство на семпаи Сања Симонова, која заедно со учителот Игор Довезенски предаваа техники за самоодбрана од најразлични ситуации.
На семинарот, учесничките имаа можност да научат како да се одбранат од напади со удар, од приклештување на ѕид, од клоцање, како и од ситуации кога би биле соборени на земја.
Како подршка на Симонова и на Довезенски, постојано беа присутни и постарите ученици на доџото – Владимир Антовски, Михаил Дракалски и Филип Трајановски.

Освен прекрасното дружење и неверојатната атмосфера, сите припаднички на поубавиот пол за време на целиот настан не ја симнаа насмевката од своите лица, а за нас токму тоа претставува најголема потврда за успешноста на Работилницата.

До следната година.

Author dovezenski

Големото внимание предизвикано во јавноста поради претстојната „Работилница за Самоодбрана за Жени“, беше причина овие денови да бидеме „бомбардирани“ со покани за гостувања на многу македонски пишани и електронски медиуми.

Така, вчеравечер, бевме посетени од страна на Радио МОФ кои во текот на денов го објавија следниот прилог на нивниот веб-портал.

Да напомнеме само дека за време на вчерашниот тренинг, инструкторот Игор Довезенски предаваше техники од Аикиџуџутсу и од Нинџутсу, додека семпаи Сања Симонова демонстрираше техники на самоодбрана кои ќе се вежбат на Работилницата.

Author dovezenski

По повод „Работилницата за Самоодбрана за Жени“, што ќе се одржи викендов, а секако во организација на Буџинкан Македонија, нашите членови семпаи Сања Симонова, кохаи Косара Довезенска и Стефани Маневска беа гости во утринската програма „Македонија Денес“ што се емитува на ТВ24.

Author dovezenski

Семинарот КјуШо Џутсу што се одржа во саботата привлече големо внимание меѓу членовите на Буџинкан Македонија, а енергијата што лебдеше низ доџото за време на настанот беше неверојатна.

Десетина Воини на Буџинкан Македонија подготвено се соочија со болката која секогаш е придружник кога станува збор за прочување на виталните точки на телото, а насмевката од нивното лице ниту за миг не исчезна.

Учителот Игор Довезенски на семинарот имаше време да предаде вкупно 18 витални точки кои доколку се притиснат или удрат предизвикуваат голема болка кај напаѓачот, што овозможува добра одбрана при несакана ситуација.

На крајот, учесниците на настанот побараа истиот повторно да се одржи во блиска иднина, но по можност да трае два дена, со цел да се акомулира поголемо знаење за оваа јапонска вештина.

Author dovezenski

Иако поради ладното време на петтиот по ред „Детски Нинџа Маратон“ имавме многу помала бројка на дечиња од вообичајната, тоа воопшто не го намали квалитетот на настанот, туку напротив – уште повеќе се вложивме за да им пренесеме знаење и да ја наградиме посветеноста на тие кои се одважија да учествуваат.

И на ова издание изучувавме техники за самоодбрана, потоа техники на Таихенџутсу (нинџа гимнастика), а за весела и опуштена атмосфера имавме квиз на знаење, како и презентација на филм со боречки вештини на крајот.

Следниот месец ќе се одржи нов маратон во траење од пет саати, посветен на самурајската вештина Даито рју Аикиџуџутсу. Воедно тоа ќе биде последниот детски зимски семинар за ова полугодие.

Author dovezenski

Вчера на падините на ридот Орљак се одржа деветиот по ред семинар „Начини на Зимско Преживување“. За разлика од минатата година, кога снегот заврна за време на самиот настан, овој пат го имаше во изобилие благодарение на врнежите од минатата недела. Сето тоа беше од голема корист за учесниците на семинарот, бидејќи можеа да искусат едни поразлични услови за зимско преживување.

Првиот семинар во 2019-та внесе силна возбуда уште пред самата најава, бидејќи уште минатата година беше познато дека на двајца од нашите постари членови и редовни учесници на семинарот, ќе им бидат тестирани вештините кои досега ги научиле. За таа цел, учителот Довезенски на своите ученици Михаил Дракалски и Таки Гаковски им одреди две осамени локации на кои тие во рок од пет саати требаше да ги истакнат сите вештини за зимско преживување кои досега ги научиле за време на учеството на претходните настани. На крајот на денот, семпаи Гаковски успешно го положи тестот за основите на зимско преживување, а со самото тоа стана вториот член на Буџинкан Македонија кому тоа му успеало.

По завршувањето на семинарот, Гаковски, заедно со шидоши хо Опачиќ, ги споделија своите чувства на интерниот Форум на „Пат кон Сонцето“.

„Знајќи дека ќе бидам сам, оставен на некој од ридовите на Орљак, во првиот момент ми се јави страв. Тоа чувство дека ќе налетам на диви животни го имам секогаш кога ќе помислам да одам сам во природа. Не знам зошто тоа ми се случува, па затоа постојано во главата си ја испишував канџата за ‘празно’ односно Му – 無. Цела недела мислев на тестирањето. Ги прегледував старите Извештаи од семинарите и ги читав сите мои нотеси од настаните од ваков карактер.
Пред почетокот на искачувањето на Орљак, Сенсеи ни подели неколку совети, а потоа ги поведе останатите соборци во друг правец. Со семпаи Мики тргнавме во спротивна насока од другите, а потоа си подадовме рака и братски си посакавме среќа еден на друг, разделувајќи се.
Само што се искачив на брдото, налетав на едно добро место. Карпа од едната и грмушка од другата страна. Си реков ‘тука ќе престојувам’ и веднаш се зафатив со работа. Го оставив ранецот и
тргнав да барам сува трева и гранки за да запалам оган. Потоа неколку пати се поколебав да ја сменам локацијата и да се качам повисоко, но сепак останав бидејќи не ми се ризикуваше. Со помош на мало ашовче, го расчистив делот од снег каде требаше да престојувам и да запалам оган. Ми беше ужасно тешко и речиси невозможно да ги потпалам дрвцата. Само што ќе се кренеше пламен, веднаш се гасеше поради тоа што дрвата беа влажни. Тогаш кренав раце од намерата и одлучив да го оставам огнот за подоцна, по што почнав да го градам засолништето. Откако завршив со градбата, почнав да собирам сува трева. Имав среќа што над мојата локација ја имаше во изобилие. Во тие мигови бев толку многу мотивиран, што не мислев ниту на трњата, ниту на болката предизвикана од нив. Го искористив советот на семпаи Мики, да се однесувам како да треба да ги спасувам најблиските – да преживеат. Откако завршив со изградбата, се вратив на огнот. На крајот после многу обиди – успеав. Набргу забележав дека на ридовите е многу тешко да го одржуваш пламенот, бидејќи насекаде има само мали гранки, а никаде големи. Затоа трчав на сите страни. Штом ќе најдев неколку суви гранки веднаш се враќав назад за да ги ставам во огинот. Така постојано бев во трчање се додека не дојдоа Сенсеи и соборците. Се молев да дојдат што побрзо бидејќи бев целосно исцрпен и бев воден единствено од челичниот дух. Помеѓу мене и семпаи Михаил воопшто не стануваше збор за ривалство, туку за пријателство и соборство. Претходно постојано бевме во контакт, споделувавме идеи, записи и искуства, се со цел да го положиме тестот обајцата.
На крајот, сакам да се заблагодарам на Сенсеи за сето знаење што несебично ни го пренесува“. – Таки Гаковски

Author dovezenski

После одржани четириесет и пет семинари во текот на 2018-та, си го поставуваме прашањето: До кога ќе ги надминуваме границите кои всушност и никогаш не сме си ги поставиле?
А не сме си поставиле ниту граници, ниту пак сме се зарекле, туку благодарение на огромната љубов кон јапонските боречки вештини и со неверојатната посветеност која гори во нас, ги рушиме сите рекорди – дури и на светско ниво. За да биде појасно, во годината има 52 викенди, а ние за време на истите сме одржале 45 семинари односно толку пати сме имале дополнителни (покрај редовните во текот на работната седмица) специјализирани целодневни часови за Кобудо.

Да почнеме со ред. Можеби најважниот настан за 2018 година беше патувањето на инструкторот Игор Довезенски во Јапонија поради усовршување на Буџутсу и Нинџутсу во Земјата на Изгрејсонцето. На еден од тренинзите, шиханот Јукио Ногучи на водачот на Буџинкан Македонија му додели 10 дан, со што единственото признато македонско доџо сега има учител со највисок ранг. Истовремено, соке Масааки Хатсуми на Довезенски му даде Буго односно боречко име – Грмогласниот Тигар. При тоа, на Какеџику (висечки свиток) му напиша „Ехото на грмогласниот тигар одекнува низ планините“.
Тука повторно мора да се спомене и приемот на Довезенски кај Јасусада Иизаса, 20-тиот Соке на Теншин Шоден Катори Шинто рју Буџутсу и тоа во доџото изградено од страна на неговите претци.

Но да се вратиме повторно на семинарите кои отприлика изгледаат вака. Дванаесет беа посветени на Даито рју Аикиџуџутсу, од кои шест беа одржани во Хомбу, а четири во доџото во Скопје. Два од нив беа организирани во природа.
Што се однесува до школите на Буџинкан, шест настани беа организирани во скопското доџо, додека дури 13 во Хомбу-то на „Пат кон Сонцето“. На ова треба да се додадат и седумте Нинџутсу семинари во природа, од кои за оваа година би ги издвоиле петиот по ред „Живот во Дивината“, вториот „10.000 години ПНЕ“, како и десетиот по ред „Патот на Шугенџа“.

Поради предвидениот пат во Јапонија на шидоши Игор Довезенски, оваа година учествувавме на само еден меѓународен семинар во Софија (Бугарија), каде што нашиот Учител за Даито рју Аикиџуџутсу, Сенсеи Черта предаваше на покана на Бугарската Аикидо Федерација.

Да не го заборавиме и најголемиот настан кој низ текот на годините се здоби со легендарен статус, а тоа е нашиот надалеку прочуен „Летен Нинџа Камп“, на кој инструкторот Довезенски, оваа година за прв пат предаваше и Даито рју Аикиџуџутсу (меѓу другите вештини). А претходница како и лани беше (вториот по ред) „Детски Нинџа Камп“.

Покрај сите овие настани, вредат да се споменат и следниве: Мега интервјуто на Водачот на Буџинкан Македонија дадено за единствениот македонски портал за боречки вештини ИПОН.МК. Потоа одличната демонстрација (Ембу) на постарите членови на „Пат кон Сонцето“ пред Конзулот на Јапонија во Република Македонија – Тојоказу Кубота. Учеството на Health, fitness and wellness Expo, како и интервјуто на Тодоровски, Антовски и Гаковски за „Неделниот магазин“ на Македонската Телевизија.
На крајот на годината добивме и еден нов Семпаи односно Сања Симонова успешно положи за втори кју, а семпаи Филип Трајановски стана носител на кафеав појас (први кју).

Како и секоја година, упатуваме најголема благодарност до сите членови на Организацијата „Пат кон Сонцето“, а особено кон постарите членови на Буџинкан Македонија, кои со своето неуморно залагање овозможија повторно да уживаме во зачудувачкото патување низ светот на традиционалните јапонски боречки традиции (Корју Буџутсу).

Го задржуваме епитетот на најдинамично европско доџо, а ќе се потрудиме тој епитет да го рашириме и во светски рамки. Затоа што ние храбро чекориме по „Патот кон Сонцето“. Остануваме сложно семејство. Остануваме синоним за Воинство. Буџинкан Македонија тече низ нашите жили. Вечно.

Нинпо Иккан!!!