Автор: dovezenski

Author dovezenskiPosted on септември 5, 2017септември 5, 2017Categories Почетна

Новиот циклус семинари посветени на Шиноби Таисо започна токму викендов што измина, а уште двајца членови на Буџинкан Македонија си дадоа задача да го совладат овој систем.

За време на настанот, шидоши Игор Довезенски ги подучуваше учесниците како да ги препознат симптомите настани од мускулна нерамнотежа на телото, а потоа и како да ги остранат истите.

Предавањата беа многу детални, а при тоа се користеа и анатомски атласи со цел подобро да се долови работата на човечкото тело, но и последиците кои настануваат благодарение на неправилниот животен стил односно професијата која секојдневно ја извршуваме.

Веќе за три недели закажан е уште еден Шиноби Таисо семинар на кој ќе се изучуваат првите три модули од третото ниво Ки Ундо.

Author dovezenskiPosted on август 23, 2017август 23, 2017Categories Почетна

Дваесет и втора година по ред, Организацијата за изучување самурајски и нинџа вештини „Пат кон Сонцето“ ги отвора вратите на доџо-то за новите кандидати кои имаат желба да навлезат во светот на традиционалните јапонски боречки традиции.

Нашата организација е единствената институција во Република Македонија каде што на едно место можете да вежбате буџутсу и нинџутсу, на начин како што векови наназад се вежбале во Земјата на Изгрејсонцето.

Во состав на „Пат кон Сонцето“ се наоѓаат доџо-ата за нинџутсу „Буџинкан Македонија”, потоа „Корју Доџо“ во кое се изучува Даито рју Аикиџуџутсу, како и „Катори Македонија“ во кое што можете да ја вежбате најстарата документирана јапонска боречка вештина – Теншин Шоден Катори Шинто рју Буџутсу.

Иако „Буџинкан Македонија“ врши уписи во текот на целата година, сепак месецот септември е најповолен момент за да отворите една нова страница од Вашата животна историја.

Ве известуваме дека првиот час за почетниците ќе се одржи на 2-ри септември, а воедно Ве покануваме во текот на месецот да не посетите и да извежбате еден бесплатен односно пробен час, колку да ја почуствувате атмосферата која владее во нашето доџо.

За тие што се уште не се запознаени со нашата работа, Буџинкан Македонија е основана на 02 јули, 1995 година и засега е единствениот клуб во нашата држава признаен од страна на поглаварот на Буџинкан, соке Масааки Хатсуми.

Важиме за еден од најдинамичните клубови во Европа со многубројно и активно членство и со најмногу активности организирани во текот на целата година. Во рамките на доџо-то постојат повеќе секции за возрасни (од 13 до 113 години), но и за деца (од 5 до 12 години).

Повеќе информации за нас можете да добиете на следниот линк: Организација

За инструкторот на Буџинкан Македонија: Игор Довезенски

За термините и за локацијата Каде и кога

Ве молиме доколку имате прашања, не двоумете се да не контактирате преку daito_macedonia@yahoo.com или на 075 564 011.

Author dovezenskiPosted on август 13, 2017август 23, 2017Categories Почетна

По девети пат шидоши Игор Довезенски успешно го организираше и го одржа најголемиот и најпознатиот годишен настан познат под името „Летен Нинџа Камп“. И повторно, како и секоја година, тоа се случи со помош на членовите на Буџинкан Македонија кои со години несебично ја даваат својата подршка и доверба на водачот на „Пат кон Сонцето“.
Поврзаноста, лојалноста, семејниот дух меѓу Воините од доџото целосно се отсликува токму за време на летниот камп.

Оваа година за време на настанот се изучуваа јапонските вештини Такаги Јошин рју Џутаиџутсу и Тогакуре рју Нинџа Бикенџутсу. Покрај нив, како и секогаш се обработуваа и други теми, а се со цел да се пренесе колку што е можно повеќе знаење од ризниците на учителот – на учениците.

Навистина не постојат зборови што можат да ја опишат атмосферата која владее за време на летниот нинџа камп, така што секој обид би бил неуспешен.

Тоа што со сигурност можеме да го кажеме е дека настанот полека, но сигурно, станува ЛЕГЕНДАРЕН и дека идните генерации со денови ќе можат да раскажуваат додека ги гледат снимките и фотографиите од самиот камп.

Како и секоја година, така и оваа, на последниот ден од настанот шидоши Игор Довезенски ја обзнани темата за следната година, а за 2018-та таа е: Даито рју Аикиџуџутсу и Кукишинден рју Нагината.

Доколку досега не сте го почуствувале воинскиот дух во себе односно никогаш не сте учествувале на некои од нашите летни кампови, во Вашиот календар маркирајте го датумот од 4-12 август и бидете дел од овој величенствен момент.

Author dovezenskiPosted on август 13, 2017август 23, 2017Categories Почетна

Во организација на Буџинкан Македонија, оваа година за прв пат беше одржан “Детскиот Нинџа Камп“, кој предизвика многу позитивни реакции како кај најмладите членови на нашето доџо, така и кај нивните родители.

Иако Буџинкан Македонија има големо искуство во организирање на вакви настани, сепак досега не биле организирани кампови за најмладите воинчиња од секцијата „Нинџа Клинци“.

Кампот се одржа од 27 јули до 03 август, во Хомбу Доџо-то на „Пат кон Сонцето“ и на него учествуваа 16 дечиња на возраст меѓу 5 и 12 години. Тие ги изучуваа основите на јапонските боречки вештини Кото рју Копоџутсу и Кукишинден рју Ханбоџутсу, но секако, тука беа и незибежните ноќни нинџа игри, како и предавањата на најразлични теми, а се со цел најмладите да стекнат знаења, вештини и самодоверба потребни за понатамошниот живот и иднината која ги чека.

Да споменеме и уште тренинзите за време на кампот беа водени од страна на шидоши Игор Довезенски, семпаи Таки Гаковски и кохаи Тамара Ѓоргиевска.

Следната година очекуваме уште поголем одзив, а од наша страна ветуваме уште подобра организација на настанот.

Author dovezenskiPosted on јули 24, 2017ноември 8, 2017Categories Почетна

Викендов што измина, шестмина Воини на Буџинкан Македонија успешно ги совладуваа техниките за групно преживување во пустински улови. На температура повисока од 42 степени, учесниците на „Живот во Дивината“ се справија со сите предизвици кои следеа во текот на двата дена.

Иако Македонија нема пустини во класична смисла на зборот, сепак инструкторот Игор Довезенски одбра карпест и каменет терен познат по скромната вегетација, како и по малата годишна количина на врнежи. Вулканските ридови меѓу селата Коњух и Шопско Рударе, одлично ја доближија атмосферата на пустинска клима.

За време на семинарот, Довезенски ги подучуваше своите ученици како да го изберат најповолното место за изградба на привремено живеалиште, потоа на кои места можат да најдат вода и храна, но и како истите да ги подготват за да бидат исправни за конзумирање. Покрај ова, членовите на Буџинкан Македонија научија и многу други техники, меѓу кои: пружање прва помош при повреди, изработка на орудија и оружја за лов, за риболов и за одбрана, итн.

Техниките за преживување во природа, во најголем дел Довезенски ги има научено од својот дедо, кој бил учесник во втората светска војна и одликуван со повеќе заслуги, меѓу кои и за ослободување на градот Скопје. За време на војната и после неа, тој бил извидник во тенковски батаљон и техниките на преживување во природа многу пати му помогнале да преживее во опасните ситуации низ кои минувал за време на тие тешки години.

Следното лето односно сценариото на „Живот во Дивината V“ ќе се одвива на планина повисока од 1000 метри.

Author dovezenskiPosted on јули 21, 2017јули 25, 2017Categories Почетна

Полека, но сигурно, и овој семинар се претвори во традиција која се пренесува од година во година.
Стигнавме до чевтртото поглавје на оваа приказна, која што овој пат ќе не пренесе во едни поинакви и посурови услови за живот.

На првите три настани, инструкторот Довезенски ги подучуваше своите ученици како можат подолг период да преживеат во група доколку се засолнат на планина пониска од 1000 метри, како и на организирано живеење покрај река и во шума.
„Живот во Дивината IV“, ќе има задача да ги научи членовите на Буџинкан Македонија како да преживеат во пустински услови.

Како што и беше најавено уште на првиот семинар, воините од доџо-то секоја година ќе се соочуваат со различен терен односно со разнобразни географски услови за живот.

Семинарот ќе се раководи според сценарио на природна катастрофа или друга несреќа која бара повлекување на некое непристапно место и организирање живот на подолго време за одредена група на луѓе. Со совладувањето на новите вештини, членовите на доџо-то ќе бидат способни да го згрижат своето семејство и да му обезбедат основни услови за живеење во дивина во случај на опасност.

Не пропуштајте ја можноста да ги научите техниките на живеење во природа, кои во случај на природна катастрофа или друга незгода ќе ви бидат повеќе од потребни.

На семинарот можат да учествуваат сите членови на доџо-то Буџинкан Македонија / Пат кон Сонцето, без разлика на нивното звање или знаење.

Потребна опрема: се што може да послужи за преживување во природа и што ќе го собере во вашиот ранец.

Ден: 22/23 јули (2017)

Место: Коњух

Програма:

сабота: 07.00 часот – тргнување од Скопје

недела: 18.00 часот – враќање назад

Пријавување и информации преку инбокс, телефон или на Форум.

п.с. Престојувањето во природа носи одредени опасности. Сите учесници доаѓаат на сопствен ризик. Направете ги потребните лекарски испитување пред да се пријавите за учеството.

Author dovezenskiPosted on јуни 27, 2017јуни 28, 2017Categories Почетна

Уште и пред официјално да се основа првото македонско нинџутсу доџо – Буџинкан Македонија, инструкторот Игор Довезенски посебно внимание обрнувал и на изучување на специјализираните шиноби техники, меѓу кои и на Суи Рен. Таа пракса да се предаваат сите необични вештини познати под името Нинџа Џухакеи, шидоши Довезенски ја продолжува и ден-денес, па така одвреме-навреме неговите ученици имаат можност да научат и да навлезат малку подлабоко во сржта на овој необичен метод на борба познат под името нинџутсу. За време на неделниот семинар, учесниците имаа можност да научат техники за тивко влегување во вода, како и начини на бешумно пливање низводно и узводно. Потоа се вежбаа и техники на поминување големи растојанија со стебло, камуфлирање и трчање во река, како и бешумно движење и следење на противникот кој се движи по самиот речен брег. Обуката во вода, освен на семинарите во природа, понекогаш се предава и на некои од летните кампови организирани во Хомбу Доџо-то на „Пат кон Сонцето“. Според планот за работа, следната година предвидено е научените техники да се испробаат преку разни борбени сценарија, при што учесниците ќе бидат поделени во две групи.

Author dovezenskiPosted on јуни 22, 2017јуни 23, 2017Categories Почетна

Петнаесет Воини на Буџинкан Македонија и една пријавена гостинка од страна учествуваа на дводневниот семинар одржан на Татиќев Камен во селото Кокино.
Токму во една од најстарите опсератории на светот, нашите членови со кенџутсу тренинг го дочекаа најдолгиот ден во годината познат кај народот и како Сонцестој.

Ви пренесуваме дел од имспресиите на семпаи Михаил Дракалски во врска со семинарот:

„Станавме сите точно во 04 часот и освежени од чистиот воздух го започнавме првиот тренинг и на тој начин  го дочекавме изгрејсонцето. За кратко време тоа се појави во таа одредена точка односно низ нишанот меѓу двете карпи преку кои астрономите во минатото си го пресметувале доаѓањето на годишните времиња.
Неколку минути претходно се појавија и новинари, но и други љубопитни намерници кои го фотографираа и снимаа официјалниот дочек на летото. За време на тренингот уживав додека ги гледа децата од Буџинкан Македонија како растат и бев пресреќен што растат во една таква фамилија како што е нашата боречка.
Би додал уште дека Катори Шинто рју е прекрасна школа која забележав дека на сите им се допаѓа. Би сакал овој семинар да прерасне во традиционален“.

Author dovezenskiPosted on јуни 14, 2017јуни 20, 2017Categories Почетна

Воините на Буџинкан Македонија, со кенџутсу тренинг на Татиќев Камен во селото Кокино, ќе го дочекаат најдолгиот ден во годината познат кај народот и како Сонцестој.

Долгоденицата односно кога денот е најдолг, а ноќтта најкратка, уште во пред античкиот период била поврзана со преодот на годишните времиња од пролет кон лето.

Токму во една од најстарите опсератории на светот, членовите на нашето доџо, со мечеви во рацете преку тренинг на најстарата јапонска боречка вештина – Теншин Шоден Катори Шинто рју Буџутсу, ќе го пречекаат изгрејсонцето во 04.24 часот.

Името на нашата Организација „Пат кон Сонцето“, нашиот Мон, симболот на земјата од каде што потекнуваат вештините кои ги вежбаме, како и силината на Сонцето во митологијата и во свеста на Македонците – се доволна причина да се собереме и заедно да го дочекаме најдолгиот ден во годината.

Семинарот е отворен за сите членови на нашето доџо, за сите љубители на природата и на јапонските боречки вештини, како и за сите наши пријатели и подржувачи.

Цената на семинарската такса изнесува симболични 500 денари, додека за тие кои учествуваа на еден од нашите последни два семинари (10.000 п.н.е. и Кенџутсу под Ѕвездите на Липац), настанот е бесплатен.

Програма:

20 јуни

* 17.00 тргнување од Скопје

* 19.30 – 21.30 кенџутсу тренинг

* 22.00 дружење околу логорски оган

* 00.00 починка

21 јуни

* 04.00 – 06.00 кенџутсу тренинг

* 06.00 – 09.00 одмор

* 11.00 – 13.00 кенџутсу тренинг

* 15.00 враќање во Скопје

За сите учесници кои ќе се пријават до недела на пладне, обезбедуваме бокени (дрвен меч) за тренинг, како и шатор. Вие понесете си вреќа за спиење и храна.

Ги очекуваме Вашите прашања преку нашиот и-мејл: daito_macedonia(мајмунче)yahoo.com

Author dovezenskiPosted on мај 23, 2017мај 25, 2017Categories Почетна

Семинарот што викендов за прв пат се одржа на локалитетот Цоцев Камен во селото Коњух, остави неверојатно силен впечаток кај сите Воини на Буџинкан Македонија кои учествуваа на истиот.
Веднаш после настанот, тие ги споделија своите импресии на нашиот интерен Форум.
Ова е сам мал дел од нивните впечатоци:

„Можам да испишам 10.000 страни после овој семинар. Уште кога го најави Сенсеи, знаев дека ќе биде нешто неповторливо, но дефинитивно ги надмина моите очекувања.
Би пишувал страници и страници за тоа што се не учи Сенсеи на овие семинари за животот и за преживувањето во природа, за распределбата на должностите, собирањето дрва, спремањето на храна, палењето оган и неговото одржување. Уште еднаш Сенсеи ме изненади со неговото огромно знаење кое со неверојатна скромност ни го пренесува.
Местото кое што всушност беше одбрано за овој семинар беше една огромна карпа, која во себе го носи животот оставен од генерациите пред нас. Таа енергија што ја поседува, се чувствува од моментот кога ќе ја здогледате оддалеку и кога изгледа како мало каменче кое што расте со огромна брзина како што и се доближувате. Колку сте поблизу до карпата, таа прераснува во едно здание кое зрачи со стравопочит и почнувате да се чувствувате толку мали во однос на неа и тоа што таа го носи како тежина оставена од милениумите и на претходниците кои живееле таму. А ние ја имавме таа чест да поминеме еден ден од нашите животи токму на таа карпа и можам да кажам дека тоа беше еденствено вакво доживување во мојот живот.

Јас сум неизмерно благодарен на Сенсеи што ни ги отвора очите и се обидува да ни покаже од што сме се отуѓиле.
Вториот ден заминавме на друг локалитет, уште по неверојатен од Цоцев Камен. Тврдина од пети век изградена на рид, со соби и балкони каскадно поставени. Каде и да стапнеш историја тешка илјадници години, а ние толку сме ослепени и со поматени умови што не можеме да го видиме сето тоа…“ – Владимир Антовски

„Дали животот е умешност за преживување или многу повеќе?
Семинарот 10000 П.Н.Е. како да сака да ни го покаже токму тоа. Се обидовме да дознаеме каков бил животот пред 12000 години кога луѓето живееле во издлабената карпа која беше прекриена со црн мов, а се уште изгледа величенствено. Замок со многу соби, вдлабнатини за столбови и греди, кои ни помаагат да замислиме што се имало некогаш и да си создадеме претстава како изгледале собите во карпата која беше наш дом овие два дена.
Меѓудругото, на семинарот научивме како да се снаоѓаме во природа – да направиме вкусни оброци, да запалиме оган, да најдеме дрва, да го истражиме релјефот, климата, ветровите, населението, флората и фауната, кои се од клучна важност за преживувањето.
Сенсеи многу трпеливо ни објаснуваше за се, беше тука да ни помогне и да ни објасни на сите, работеше заедно со нас без штедење ниту на енергијата, ниту на знаењето со кое изобилува. На сите прашања имаше опширен одговор, несебично ги споделуваше своите размислувања, ставови и знаење.
Времето беше прекрасно. Позитивната енергија се чувствуваше насекаде. На врвот на карпата Сенсеи ни кажа каде се наоѓаат нишаните преку кои предците можеле да видат кога е најдолгиот, а кога најкраткиот ден, но и кога денот и ноќта се подеднакво долги.
Ги научивме техниките на искачување и слегување од карпа со и без јажиња.

Попладнето пред зајдисонце уживавме на камењата од кои ја акумулиравме енергијата која ја насобрале од сонцето, беше прекрасно…
Првиот поглед во ноќтта беше кон ѕвездата вечерница, вториот поглед кон темното небо и многуте ѕвезди. Тоа е тој поглед повреден од милион долари! Единствениот звук во ноќта беше оној од птиците.
Вториот ден по прекрасниот доручек, ја освоивме и другата тврдина која беше од V век од н.е. Се забележуваше разлика во нејзината големина и изгледот на собите – беше доста помодерна, а под неа се гледаше градот кој беше делумно ископан од археолозите.
На крајот го посетивме и светото место ‘Четири Крста’ кое се наоѓа во селото Бељаковце, каде Сенсеи ни допредаде за животот, за вредностите од антрополошки, археолошки и историски аспект.
И да, ние навистина изучувавме ‘живот’. Тоа е тоа што денес ни недостасува, бидејќи сме заглавени во екрани, магли, нечистотии и гужви, во брз и неспокоен живот.
И нешто многу важно за мене. Научив по што се разликува Воинот од обичниот човек“. – Ивана Тодоровска

„Уф, каков семинар! За да го опишам целиот настан, ќе ми требаат добри 2-3 дена да ги соберам сите слики во глава (а ги има илјадници). Сеуште се чувствува таа неверојатна магија, која што е толку силна. Чувствувам некаков занес, вчудоневидувачки за мене, смирен дух, полн со енергија, сето тоа испреплетено со носталгија. По малку сум тажен, но истовремено имам некој спокој кој ми дава надеж дека пак ќе се навратам еден ден и тоа наскоро на тоа вонземско место.
Тргнавме рано сабајле од Скопје во 7 часот кон еден од најмистичните краеви на нашата преубава татковина Македонија. Кон селото Коњух, Кратовско. Целиот крај изобилува со остатоци од нашите претци кои отавиле континуирана трага од 10.000 години П.Н.Е. па до ден-денешен. Во атарот на селото може да се забележат многу мегалитни карпи, фортификаци и остатоци од антички градови. Целиот крај плени со својата мистичност, не те остава мирен ниту за момент, возбудата расте од миг во миг. Се чувствува духот, енергијата, неверојатниот набој на позитивна енергија.
Не ја знаевме деталната агенда на настанот, но и немаше потреба од тоа. Се беше совршено замислено до најситен детал во главата на Сенсеи, кој многу прецизно со неверојатно чувство за тајминг ни откриваше детал по детал.

Нашето патешествие започна на една од највпечатливите опсерватории во светот – Цоцев Камен. Тоа е мегалитна карпа, настаната за време на вулкански активности, впрочем целиот кратовски крај е со остатоци од вулканска активност.
Веднаш штом се стациониравме, Сенсеи ни направи детална тура околу карпата и низ неа. Како што Сенсеи ни ги пренесуваше информациите, имавме можност да го спознаеме теренот до најситен детал. Откако детално го обработивме теренот, се стациониравме, а Сенсеи ни предаде организациски план. Се поделивме во два тима. Првиот тим беше задолжен да снабди огревен материјал, додека вториот да започне со припрема на храна. Се функционираше беспрекорно, имаше некоја магија помеѓу нас, се чувствуваше огромна почит помеѓу сите членови. Не се чувствуваше надреденост, иако бевме организирани според хиерархија. Секој член совршено се вклопуваше во околината, сетилата ни беа изострени, мозокот отворен, бевме спремни да го почуствуваме и доживееме барем за момент животот кој што течел низ тој простор.
Некаде веднаш после вечерата, го организиравме просторот за спиење. Сенсеи грижливо го одбра најстратешкото место каде што можеме да преспиеме. Спиењето започна во 23 часот, откако Сенсеи претходно не подели во групи за чување стража, која што се менуваше на секои два саати се до 07 часот. Спиевме покрај оганот, кој што гореше цела вечер. Под вреќите за спиење се чувствуваше како продира топлината собрана во карпата. Немавме подметнувачи, а неверојатно колку добро спиевме. Во 07 часот се разбудивме сите наспани како никогаш претходно. Веднаш Сенсеи не изорганизира, направивме Џунан Таисо, се размрдавме и продолживме со следните активности.

Некаде околу 11 часот, откако детално ги исчистивме остатоците од нашиот престој на карпата, се упативме кон следниот мистичен локалитет. На некои два километри од Цоцев Камен, над Крива Река, се простираше рано-христијанска базилика од 5 век. Веднаш над базиликата се издигнуваше висок рид по кој насекаде беа распослани остатоци од керамика. На самиот врв на ридот имаше остатоци од фортификации, перфектно изработени во самите карпи. Во подножјето на фортификацијата, до Крива Река, се простираше антички град, кој што со патчиња беше врзан со фортификацијата на ридот. Како се движевме низ локалитетите, Сенсеи детално ни пренесуваше парчиња од историјата што се случувала на просторот. Некаде при крајот, за време на обиколката, не фати силен дожд. Бевме мокри, а карпите станаа лизгави, па наеднаш просторот стана опасен за движење. Сенсеи веднаш се прилагоди на времето и одлучи да се засолниме во една просторија сместена на самиот крај на локалитетот. Кога влеговме внатре, Сенсеи веднаш не запраша дали знаеме каде се наоѓаме. Сите започнавме детално да анализираме и наеднаш вчудонеевидност кај сите нас. Се наоѓавме во гробница на некој величенственик. Беше перфектно изградена, налик на оние рано-христијански гробници, но за жал гробот беше празен, веројатно одамна ограбен, а вредните работи изнесени.
Во текот на двата дена се чувствувавме постојано како телото да ни е одвоено од духот, мозокот отворен како никогаш до сега, со прашање кое лебди во главата: ‘Што ли следно ќе ни приушти Сенсеи?’
На крајот, седнати наспроти Учителот. Навидум изморени, но тоа само телото, бидејќи духот беше комплетно одлепен од него, а фокусот на највисоко ниво.
Се задлабочивме длабоко во темата: живот. Сенсеи говореше, ние слушавме, а секоја реченица беше отсечна, длабока, неверојатно осмислена со висока свесност. Едноставно во тој момент не бевме дел од земјата, бевме отсечени, лебдевме во просторот и времето. Аххх! До следно патешествие…….“ – Саше Гацев