Буџинкан Македонија

Author koryu

Вчера се одржа седмиот по ред Зимски Нинџа Тренинг на кој членовите на Буџинкан Македонија имаа можност повторно да ги изучуваат начините на преживување во природа за време на најстудените месеци во годината.

Првите шест настани беа посветени на полирање на вештините за снаоѓање во шума во зимските месеци, додека од оваа година инструкторот Игор Довезенски го започна новиот циклус на предавање на вештините за зимско преживување на ридести терени односно предели.

Поради специфичноста на настанот, не би сакале преку овој извештај јавно да зборуваме за специфичностите на семинарот, бидејќи сметаме дека тие можат да се почуствуваат само преку директно учество, но затоа ќе Ви ги пренесеме импресиите на кохаи Таки Гаковски кои тој ги објави на нашиот интерен Форум.

„Уште една авантура во дневниците на боречките уметници од Буџинкан Македонија.
Времето одлично не послужи, иако не го посакувавме тоа. Беше топло во поголемиот дел од денот, а студот ни се придружи дури на крајот од семинарот. Но тоа најверојатно беше така и поради соодветното место за логорување и обука, избрано од Сенсеи..

Беше одлично да се видат златните ридови на Орљак, Еленац и на Липац, кои овој пат беа покриени со снег. Конечно им избегав на скопските магли. Бев на едно совршено место – со совршени луѓе.
После долгото пешачење по побелените ридови, пристигнавме на местото каде што се стациониравме. Веднаш почнавме со работа. Секој си имаше своја задача. Јас лично уживав во плетењето на дрвените ѕидови на засолништето. Рацете ми беа како ‘поминати низ
ренде’ и полни со трња, но тоа не предизвика да ми се смени прекрасното расположение. Откако целосно ја изградивме колибата, таа изгледаше одлично. Чувството кога ќе влезеш внатре не може да се опише со зборови.
Кога си заминавме кон Хомбу, видовме зајак како трча нагоре по ридовите. Брз и незапирлив. А небото чисто и само една ѕвезда на него. Со Шидоши Хо Марко заклучивме дека најверојатно тоа е ѕвездата на Хомбу Доџо-то. Таа што најсилно свети и го чува во ладните зимски ноќи.

На многу луѓе омилени места им се тие надвор од границите на нашата земја. Тоа се места каде можат да одат само еднаш годишно. А на мене омилено место ми е Хомбу Доџо-то, каде што можеме да одиме кога и да посакаме.

‘Нормалните луѓе’ вчерашниот ден го поминале во своите топли домови, со кафе пред мониторите. Само преку малите екрани тие можат да доживеат некаква авантура. Ги сакам семинарите во природа и затоа се толку значајни и важни бидејќи авантурите се доживуваат лично и реално!
Голема благодарност до Сенсеи за СЕ.

Уште една испишана приказна во историјата на Буџинкан Македонија“.

Author koryu

Неверојатно – ама вистинито. И оваа година го повторивме минатогодишниот успех и повторно одржавме 29 семинари. Малку фалеше да го срушиме рекордот, бидејќи недостасуваше само еден пријавен учесник за настанот „Нинпо Не Ваза“, па поради тоа моравме да го откажавме семинарот кој ќе беше „30-ти во 2016-та“.

Да Ви презентираме мал дел од тоа што сработивме во текот на изминатата година.

И овој пат почнуваме со меѓународните семинари организирани во Македонија од страна на Организацијата „Пат кон Сонцето“.
 
Во април, повторно го имавме нашиот учител за Даито рју Аикиџуџутсу, шиханот Антонино Черта, кој го одржа својот редовен годишен семинар во нашето доџо, при што ни пренесе нови техники од оваа древна самурајска традиција.

Веќе во мај, во Хомбу Доџо-то ни допатува и Сенсеи Ерик Лоув, придружуван од еден свој ученик. За време на неколкудневната посета тој се потруди да ни пренесе колку што е можно повеќе од своето богато искуство во Теншин Шоден Катори Шинто рју Буџутсу.

Што се однесува до семинарите на кои предаваше инструкторот Довезенски, листата изгледа вака: седум одржани семинари за Даито рју Аикиџуџутсу, од кои четири во Хомбу и три во доџото во Скопје. Осум нинџутсу семинари во Хомбу Доџо-то под Липац и два во скопското доџо. Седум во природа, меѓу кои, овој пат ќе го споменеме легендарниот „Патот на Шугенџа“, кој на барање на членовите на доџото повторно беше „оживеан“. При тоа, беше постигнат и еден неверојатен подвиг што долги години ќе се раскажува, бидејќи шидоши Довезенски и кохаи Гаковски успеава да изминат неверојатни 100 километри во еден ден, без одмор и паузи.

Оваа година, за прв пат од основањето на Организацијата, инструкторот Довезенски ги намали патувањата и усовршувањата во странство, па така учествуваше само на еден меѓународен семинар во странство односно во Милано (Италија) каде што предаваше шиханот за Теншин Шоден Катори Шинто рју Буџутсу – Нобутоши Отаке.

Покрај овие настани, вредат да се споменат и следниве: нашите
најмлади членови (Нинџа Клинци) на два пати вежбаа во Хомбу Доџо-то; одржавме семинар за организацијата
CEED Macedonia, за што на Буџинкан Македонија му беше доделена
благодарница за искажаната поддршка и особен придонес за развојот на
претприемачката програма за децата и младите во земјава; на
декемвриското полагање добивме двајца нови Семпаи (Владимир Антовски и
Михаил Дракалски). 

Летото неизбежно беше резервирано за нашиот надалеку прочуен „Летен
Корју Камп“, на кој инструкторот Довезенски, меѓудругите вештини ја
предаваше и најстарата јапонска: Теншин Шоден Катори Шинто рју Буџутсу.

Неизбежно е да споменеме, дека во 2016-та година, Буџинкан Македонија доби нов нидан (II дан) односно шидоши хо Марко Опачиќ положи за овој мајсторски степен.

Што се однесува до јавните настапи на медиумите, оваа година имавме едно гостување во емисијата „Урбан Таг“ на ТВ21, како и една сторија со интервју во дневниот весник „Вечер“.

На крајот, како и секогаш упатуваме голема благодарница до сите членови на Организацијата „Пат кон Сонцето“, а особено на нашите ученици од Буџинкан Македонија, кои со своето неуморно залагање овозможија повторно да уживаме во зачудувачкото патување низ светот на традиционалните јапонски боречки традиции (Корју Буџутсу). Не сме сигурни дали и следната година ќе можеме да го одржиме епитетот „најдинамично европско доџо“, меѓутоа ветуваме дека се додека нашите стапала ја газат оваа македонска земја, нашата љубов кон борбените јапонски класични вештини постојано ќе расте.

Пат кон Сонцето. Едно доџо – едно семејство. Буџинкан Македонија. Приказна на нашите животи.

Нинпо Иккан!!!    

Author koryu

Петнаесет членови на Буџинкан Македонија учествуваа на вчерашниот „Џиссен Хеихо“ семинар. Повеќето од нив никогаш порано не се сретнале со овој систем на борба развиен од страна на шидоши Игор Довезенски, но импресиите после настанот им беа на највисоко можно ниво.

Поради ниските надворешни температури и динамичниот и жесток тренинг внатре во доџо-то, целата просторија беше исполнета со влага, а во одредени моменти, испарувањата од телата на вежбачите ја намалуваа видливоста предизвикувајќи завеса од ситни капки.

Author koryu

Во скопското доџо на Буџинкан Македонија, вчера се одржа семинар посветен на техниките на фрлање на противникот (Наге Ваза).

За време на настанот, шидоши Довезенски во најситни детали ги објаснуваше сите фази кои следат пред самото фрлање, почнувајќи од фатот со противникот (Куми Учи), па потоа преку исфрлувањето од рамнотежа (Кузуши), па се до самиот момент кога противникот под дејство на неколку взаемни сили ќе почне да се „одлепува“ од земјата. 

На крајот од семинарот, инструкторот Довезенски ја предаде техниката О Сото Гурума која предизвика силни реакции кај учесниците, особено што за прв пат се запознаа со ова навистина моќно фрлање. 

Следниот семинар ќе биде на тема: Не Ваза (Техники на земја).

Author koryu

Вчера во дворот на Хомбу Доџо-то на Организацијата „Пат кон Сонцето“ се одржа семинар на кој инструкторот Игор Довезенски ги подучуваше своите ученици на нинџутсу вештината на гаѓање со метални сечива, инаку познати под името шурикени.
На семинарот присуствуваа девет членови на Буџинкан Македонија, но повеќето од нив беа од почетничката група која ја предводи шидоши хо Марко Опачиќ. По завршувањето на настанот, тој на Форум-от на доџо-то го објави следниот текст:

„Ова беше мојот педесети семинар во природа и можам да кажам дека уживав помеѓу моите ученици, но и дека конечно за прв пат сум задоволен од нивното залагање од кога ја преземав почетничката група во јануари, 2013 година.
На настанот присуствуваа шесторица од нив, а очекувам да се пријават и во јануари на ’зимското преживување’. На тие педесет семинари и безмалку десет години од моето членување во доџо-то, учестувале многу деца. Некои си заминале, малкумина останале и на некој начин секој си го одбрал својот пат. Некои си заминале со ’вградени’ воински карактеристики и одлики, додека некои заборавиле на тоа што доџото направило од нив и за нив.
Кога ќе ги соберам сите мисли кои за неколку секунди ќе ми поминат низ умот, сфаќам колку сме ние привилегирани и уникатни што сме членови на ова доџо.

Дали знаете колку деца пораснале трчајќи низ лисјата во дворот? На колку од нив им било стоплено срцето од каминот во доџото? Дали знаете дека врз тие татами се распослани сите чисти души на нашите најмлади членови и дека за нив не постои поголема сатисфакција од можноста да растат меѓу вистински Воини?

Author koryu

Во преполната свечена сала на скопскиот хотел „Александар Палас“, пред повеќе од петстотини гости, на нашето доџо „Буџинкан Македонија“ му беше доделена благодарница за искажаната поддршка и особен придонес за развојот на претприемачката програма за децата и младите во земјава.

Ваквото признание доделено од страна на CEED EDU следува после одржаниот специјален еднодневен семинар во Хомбу доџото на „Пат кон Сонцето“, на кој инструкторот Игор Довезенски ги подучуваше учесниците околу начините за стекнување трпение, дисциплина, дефинирање на целта, за успехот и неуспехот, како и за придобивките од тимската работа.    

Од името на Буџинкан Македонија, наградата на бината ја прими кохаи Сања Симонова, која што повторно се сретна со дечињата и младите кои учествуваа на семинарот во Хомбу и кои за својата успешно завршена работа исто така добија сертификати од CEED EDU. 

Author koryu

Еден од најстарите дневни весници во нашата држава – „Вечер“, во својот викенд број, објави текст посветен на нашето доџо Буџинкан Македонија, како и на нашата Организација „Пат кон Сонцето“.

Во самиот вовед, новинарката Елизабета Арсоска води разговор со нашиот истакнат член Сања Симонова, а тука Ви пренесуваме мал дел од него:

–  Особено е важно никогаш да не дозволиме да бидеме жртви на својата невнимателност и незаинтересираност и да бидеме секогаш подготвени да се заштитиме од непредвидливи сценарија кои можат да го загрозат нашиот физички и ментален интегритет. Ние девојките можеме многу да направиме за себе и за околината, само што понекогаш фокусот ни е насочен за жал на површни нешта. Многу сум среќна што нашиот клуб традиционално, осум години по ред ја одржува Работилницата за самоодбрана за жени која се реализираше минатиот викенд. На овој настан учиме пред се, како да не се доведеме во непријатна ситуација, а потоа и кои се нештата што го зголемуваат ризикот од напад, за најпосле да научиме и како да се одбраниме во случај на напад. Многу е важно, за нас како жени, да го имаме тоа чувство дека без разлика во каква загрозеност ќе се најдеме, ние нема да се предадеме или откажеме и ќе се обидеме по секоја цена да го одбраниме својот живот или животот на нашите најблиски. На овој начин се стекнува скапоцена вештина која не се учи на ниту еден друг начин освен со труд и пот и од која ќе имаме огромна придобивка и во секојдневниот живот, а не само кога сме изложени на опасност, вели Сања.

За повеќе следете го линкот —–> http://vecer.mk/skopska/nashite-nindzha-devojki-udiraat-tamu-kade-shto-najmnogu-boli

Author koryu

И осмата Работилницата за Самоодбрана за Жени ги исполни очекувањата на учесничките, а тоа особено можеше да се забележи по нивните реакции откако настанот беше прогласен за завршен.

Информациите по медиумите дека во последно време во нашата држава зачестиле нападите врз мајките со деца, привлече неколку припаднички на понежниот пол кои на овој традицонален семинар дојдоа придружени од своите чеда. Сето ова допринесе атмосферата за време на тренингот да биде уште попријатна, особено што дамите сега имаа уште посилна мотивација ефикасно да ги совладат техниките за самоодбрана.

За време на првиот ден, инструкторот на Буџинкан Македонија, Игор Довезенски, предаваше техники за одбрана од најразлични фатови за телото (коса, ревер, врат итн.), а потоа и ситуации во кои жртвата би била соборена на земја.

Веќе следниот ден, „нападите“ добија нова димензија односно борбените сценарија кои учесничките ги вежбаа содржеа во себе ситуации на „приковување за ѕид“ од напред или од позади и ослободување од ваквата положба. Секако, сето ова беше проследено со многу детали и совети кои Довезенски постојано ги нагласуваше со верба дека уште долго време ќе останат врежани во меморијата на припадничките на поубавиот пол.

Со желба следната година настанот да биде уште помасовен и со преубави спомени од оваа, осма по ред традиционална Работилницата за Самоодбрана за Жени, учесничките на семинарот заминаа побогати за едно ново искуство зад себе.