Поради кризата предизвикана од вирусот корона, нашето Доџо како и сите други во земјава, беше принудено привремено да паузира со својата работа. На нашите членови им беа дадени насоки и предлози за тоа како да ја одржуваат својата кондиција и своето здравје, а слободното време поради карантинот во кој што се најдовме беше искористено за да се завршат обврските околу новиот двор во Хомбу Доџо-то.

Како што веќе знаете, стожерот (хомбу) на Буџинкан Македонија се прошири за нови 1800 м2, кои ќе бидат претворени во еден вид „светски нинџутсу центар“ односно место кое ќе може да прима ученици и заинтересирани за изучување на Нинџутсу, Буџутсу и Аикиџуџутсу од сите страни на земјината топка.
Земјата која што инструкторот Довезенски ја купи, се наоѓа веднаш зад Хомбу-то и граничи со таканареченото „летно доџо“. На проширениот дел, предвидено е да се изградат четири мали куќички во кои нашите членови односно посетителите, додека се на обука, ќе можат да престојуваат заедно со своите партнери/партнерки или со членови на своето семејство. Останатиот дел ќе биде хортикултурно уреден и претворен во пријатно катче за одмор и рекреација.
Очекуваме наскоро мерките за заштита од короната да се ублажат односно полека да се укинуваат како што вирусот слабее и да почнеме со нормална работа и активирање на нашите тренинзи во Скопје.
класични јапонски боречки вештини „Пат кон Сонцето“ беа подучувани за начините на давање прва помош на лица кои се повредени во сообраќајни или друг вид на незгоди, на лица со изгореници или жртви на давење во вода, но и при разни ненадејни акутни состојби опасни по животот на најблиските.
промовиран првиот манга (јапонски стрип) на македонски јазик во издание на Организацијата за изучување класични јапонски самурајски и нинџа вештини – Пат кон Сонцето.



Веднаш по пристигнувањето на местото, почна да врне силен дожд, кој за кратко време се претвори во снег. Па така, освен со студенилото, воините на Буџинкан Македонија требаше да се борат и со мократа облека која се лепеше за телото.
Од основањето на Доџо-то во 1995 година, ние сме водечки авторитети во Македонија во областа на преживување во природа. Кога организиравме семинари посветени на оваа проблематика, се уште немаше документарни шоу-а на National Geographic или на YouTube. Јавноста речиси и да не знаеше дека меѓу нив живеат луѓе кои се специјализират за совладување на техниките за преживување во природа.
Ова го кажувам од моето лично искуство и би сакал сите кои не го доживеале ова – да не го пропуштат. Кога Сенсеи ми кажа дека ќе бидам тестиран, длабоко во себе знаев дека ќе морам да дадам се од себе, а најмногу за да не го разочарам. Дента пред семинарот си ги повторував сите работи кои претходно ги имав научено и кои се важни за преживување во зимски услови и ментално се подготвив за секаков предизвик. Немав ниту трошка сомнеж или двоумење во себе. Кога стигнавме на местото каде соборците се разделија со мене и кога Сенсеи ми покажа каде треба да се упатам, ме обзема едно неверојатно чувство на радост, како мало дете. Се почувствував среќен што ќе можам да ја искусам природата во целата нејзина суштина – без маски, без преправање, без лаги, безрезервно. Сите тие саати минати борејќи се со нејзината суровост, со мократа облека, со премрзнатите нозе, со раните по рацете од трњата, со студениот ветер – ќе се заборават. Меѓутоа засекогаш ќе останат емоциите и спомените на овој прекрасен ден“.





