Author koryuPosted on Categories Почетна
Откако претходно ги совладавме техниките на организирано живеење во заедница на ниски планини и покрај реки, оваа година се посветивме на изучување на вештините за преживување на поголема група луѓе во шума. А викендов што измина, докажа дека некои од членовите на Буџинкан Македонија незапирливо го впиваат сето знаење што со години се таложело во инструкторот Игор Довезенски, а кој секогаш несебично се обидува колку што може повеќе да пренесе дел од сопственото искуство и на своите ученици.
Семинарот се одржа во шумата Млака, во долината под планината Липац и тоа на две различни локации. За чувството да се биде дел од овој настан, ќе споделиме дел од импресиите на некои од учесниците.
„Пристигнавме во Хомбу Доџо-то во 08.00 часот, а Сенсеи веќе не чекаше подготвен. Пред да тргнеме кон шумата, рече дека од возбуда не можел да заспие и дека едвај не дочекал. Потоа дознав дека еден ден претходно го ’фатило’ стомачен вирус, но јас не забележав од негова страна ниту еден знак на слабост во текот на целиот семинар.
Кога ја пронајдовме бараната локација, Сенсеи најпрвин ни одржа предавање и ни ги кажа најважните работи кои треба да ги знаеме кога ќе се најдеме во ситуација да мора да организираме живот во шума на подолг период. На нашите прашања ни беше одговорено многу детално. Откако Сенсеи ни подели задачи, се фативме за работа. Ги спремивме леглата, го подготвивме огништето, а го расчистивме и целиот терен каде што требаше да логоруваме со следните два дена. Потоа почнавме да го подготвуваме ’ручекот’. Ископавме поголема дупка до огништето и ја наполнивме со компири кои потоа ги покривме со жар од сите страни. Само што се најадовме, веднаш почнавме со подготовката на следниот оброк. Како што секогаш не учи Сенсеи, обидите за преживување многу 
често се претвараат во борба за калории. Кога се стемни, почнавме да се подготвуваме за спиење. Стражата беше поставена, а од сите страни почнаа да ’доаѓаат’ звуците на шумата. Изгреа сонцето и Влатче веќе почна да не буди. Откако завршивме со утринската хигиена, го растуривме логорот и се преместивме на нова локација. Сенсеи и Таки отидоа да уловат по некој ’протеин’, а останатите повторно почнавме да ја средуваме опремата и местото. Ги исчистивме ’протеините’ од изнутрици, ги зготвивме и ги ’внесовме’ во себе. Потоа Сенсеи ни покажа како со примитивни алати можеме да направиме лакови и стрели за лов.
често се претвараат во борба за калории. Кога се стемни, почнавме да се подготвуваме за спиење. Стражата беше поставена, а од сите страни почнаа да ’доаѓаат’ звуците на шумата. Изгреа сонцето и Влатче веќе почна да не буди. Откако завршивме со утринската хигиена, го растуривме логорот и се преместивме на нова локација. Сенсеи и Таки отидоа да уловат по некој ’протеин’, а останатите повторно почнавме да ја средуваме опремата и местото. Ги исчистивме ’протеините’ од изнутрици, ги зготвивме и ги ’внесовме’ во себе. Потоа Сенсеи ни покажа како со примитивни алати можеме да направиме лакови и стрели за лов. Вториот ден го завршивме со ’поховани’ полжави кои беа превкусни“. – Тодор Ангеловски
„Ќе почнам од крајот. Враќајки се кон дома си помислив колку малку луѓе имаат можност во време на мир и благосостојба да искусат како изгледа да се организира живот во дивината и да се преживее во едни навистина тешки услови. Кога немаш 99,9% од ресурсите што ги имаш на располагање кога си во градот. За да се разбере какво е чувството односно да се осети сето тоа на сопствена кожа, мора да се излезе на терен и да се осети директно колку е тешко да се преживее надвор од некое населено место.
Ваквите семинари секогаш ќе ги подржувам и ќе се трудам да присуствувам на колку е можно повеќе, бидејќи на овој начин освен што се учат многу корисни техники, учиш и како да го цениш животот во целина. И тоа не само својот, туку и на луѓето околу тебе, како и на целиот животински и растителен свет. Само во такви моменти можеш да разбереш дека ние не сме центар на Универзумот“. – Владимир Антовски
Велиме „официјален“, бидејќи последниве неколку години техниките на Суи Рен (Обука во вода), членовите на доџо-то имаа можност да ги вежбат за време на нашите летни нинџа кампови. 
традиционалните боречки уметности кои потекнуваат од Земјата на Изгрејсонцето. 
Вчера во месноста Млака во долината под планината Липац, се одржа еднодневен семинар во природа на тема: ЈумиЈа Џутсу (вештина на гаѓање со лак и стрела). На семинарот присуствуваа четворица членови на Буџинкан Македонија кои имаа можност одблиску да се запознаат со едно од најстарите оружја познати кај речиси сите народи на планетава. 
од страна на Организацијата за изучување традиционални јапонски боречки вештини – Пат кон Сонцето. 
следните неколку денови, тој ќе одржи семинар за оваа најстара документирана јапонска боречка традиција, а на настанот учество ќе земат неколкумина членови на нашето доџо.
Викендов што измина се одржа првиот од серијата интензивни курсеви за „Шиноби Таисо“, под водство на водачот на Организацијата „Пат кон Сонцето“ – Игор Довезенски. Тројца ученици на Буџинкан Македонија одлучија да го изучуваат овој систем во кој што се инкорпорирани многу традиционални јапонски методи создадени со цел да помогнат при разни физички дисфункции предизвикани поради нерамнотежа во мускулниот систем кај човекот, но и разни пореметувања на текот на енергијата во телото. 
и да се грижи за него најдобро што може. Сметам дека се повеќе се отуѓуваме од себе и дека комплетно сме во некаков самоконфликт. Сите се залажуваме дека сме зафатени со некои важни работи, а во суштина тоа што е навистина важно го отфрламе на страна, го забораваме, ги игнорираме сигналите за помош кои телото ги праќа и на крајот заболуваме.
Поделен во три нивоа (шоден, чуден и окуден), системот ќе има за цел да им овозможи на нашите членови подлабок увид и познавање на работата на човечкиот организам, како и прва помош при повреди или дебалансирање на мускулите во телото.