dovezenski | Страница 18

БуЈуКаи со Игор и Пино

dovezenskiмај 2, 2019мај 3, 2019Почетна

За време на велигденските празници, инструкторите Игор Довезенски и Пино Дуранте одржаа одличен семинар во Хомбу Доџото на Буџинкан Македонија.

На настанот присуствуваа дваесетина членови на организацијата „Пат кон Сонцето“ кои беа презадоволни од семинарот и неверојатната атмосфера која владееше за време на истиот.

Тема на семинарот беше самурајската школа Такаги Јошин рју Џутаиџутсу, при што Довезенски ги предаваше катите од првото ниво (шоден омоте и ура гата), додека Дуранте ги пренесуваше хенките (варијантите) според принципот Муто Дори кои се вежбаат во Хомбу Доџото на Буџинкан Доџо.

Инаку даи-шиханот Пино Дуранте е роден и живее во Германија, каде што во градот Лимбург има свое доџо. Во 2008 година тој за прв пат ја посети Македонија како учесник на семинарот со даи-шиханот Штефен Фролих, организиран од страна на Игор Довезенски. Оттогаш, па се до денес, германскиот и македонскиот инструктор го негуваат своето пријателство, вежбајќи и дружејќи се на семинарите ширум Европа, како и во Хомбу Доџото на соке Масааки Хатсуми.

Воодушевен од квалитетот на тренингот во Буџинкан Македонија, но и од убавините на нашата земја, на нашиот народ и на се останато врзано за нашата држава, инструкторот Пино Дуранте сигурно ќе го гледаме доста почесто.

На крајот од семинарот, даи-шиханот Пино Дуранте го покани учителот Игор Довезенски да одржи семинар во неговото доџо во Лимбург.

п.с. Изјавите на Пино Дуранте дадени за време на семинарот можете да ги прочитате на нашиот блог (клик на линкот).

Двајца нови Јуданши (Шодан-и) во Буџинкан Македонија

dovezenskiаприл 22, 2019април 23, 2019Почетна

Буџинкан Македонија од вчера има двајца нови мајстори односно Јуданши (носители на мајсторско звање).
После речиси десетгодишно вежбање и усовршување во нашето доџо, со Шодан (прв Дан) заслужено се закитија семпаи Владимир Антовски и семпаи Михаил Дракалски.

За време на полагањето, тие успешно ги демонстрираа потребните техники и вештини кои се неопходни за стекнување на „црн појас“, со што влегоа во групата на ретките луѓе кои достигнале мајсторско звање добиено од учителот Игор Довезенски.

На настанот што се одржа во Хомбу Доџо-то на Организацијата „Пат кон Сонцето“ беа присутни соборците, но и пријателите и роднините на Антовски и Дракалски.
Им посакуваме успех во понатамошното изучување и усовршување на јапонските тредиционални боречки вештини и желба што подолго да останат на Патот.

Буџутсу - талкање меѓу митот и реалноста

dovezenskiаприл 22, 2019април 23, 2019Почетна

Во дворот на Хомбу Доџо-то на Буџинкан Македонија во неделата се одржа семинарот со наслов: „Буџутсу – талкање меѓу митот и реалноста“.

За време на настанот, учителот Игор Довезенски преку предавање, а потоа и рандори (слободна борба) ги соочи своите ученици со вистината околу реалната борба со оружје.

Сите учесници беа крајно задоволни од семинарот и побараа овој настан да влезе како редовен во годишната програма за семинари, оценувајќи го како „премногу корисен“ за нивниот напредок.

Да не должиме многу, ќе споменеме уште дека претходниот ден (сабота), Воините на Буџинкан Македонија организираа еколошка акција за чистење на коритото на реката Живуша која тече пред дворот на нашето Хомбу Доџо. При тоа беа собрани повеќе од 60 вреќи ѓубре, кое потоа беше соодветно отстрането.

Одржан ЈумиЈа семинарот

dovezenskiаприл 8, 2019април 8, 2019Почетна

Во дворот на Хомбу Доџото на Буџинкан Македонија, вчера се одржа уште еден семинар посветен на техниките на гаѓање со лак и стрела.

Настанот познат под името ЈумиЈа Џутсу е еден од најдолгите по продолжителност односно тој се одржува уште пред основањето на доџото во 1995 година.

За време на семинарот, учителот Игор Довезенски ги подучуваше своите ученици како да гаѓаат со самоделен лак, кој бил користен од страна на Шиноби воините и бил познат под името Маруки Јуми, како и со Ханкју – краток лак направен од бамбус.

Се изучуваа разни техники на гаѓање од разни положби и позиции, а некои од учесниците веќе почнаа да покажуваат задоволителни резултати.

Следниот семинар во природа ќе биде на тема: „Буџутсу – талкање помеѓу митот и реалноста“. Се гледаме!

Силата на Јари - одржано јубилејното издание

dovezenskiаприл 1, 2019април 1, 2019Почетна

Десетото по ред издание на традиционалниот семинар посветен на борбата со копје (СоЏутсу), се одржа во неделата на полјаната во близина на шумата Млака во долината под планината Липац.

Како и секоја година, нема доволно зборови за да се опише овој настан кој посветените членови на Буџинкан Македонија со нетрпение го чекаат цела година.

Покрај редовните и докажаните, го истакнуваме учеството на најмалиот учесник Петар Довезенски, кој иако има само осум години, го издржи целиот семинар не застанувајќи ниту еднаш под налетите на копјата на постарите Воини на доџото.

На крајот уште да му честитаме на семпаи Таки Гаковски, кому од страна на учителот Игор Довезенски му беше доделено Деншо во кое се впишани сите техники со Јари.

Уште еден ШурикенЏутсу семинар во Хомбу

dovezenskiаприл 1, 2019април 1, 2019Почетна

Две недели по последниот Тогакуре рју, во саботата се одржа уште еден семинар посветен на вештината на гаѓање со Шурикени.

Овој пат, учесниците имаа можност да вежбаат техники од друга Нинџутсу школа, а гаѓањето се изведуваше со Сенбан и со Ига Хира Шурикени.

Прекрасно исполнетиот ден, заврши со дозвола и слободно време наменето за гаѓање од различни типови Шурикени кои се наоѓаат на ѕидот на Хомбу Доџо-то, како најава за следниот Шурикен семинар.

Тогакуре рју ШурикенЏутсу

dovezenskiмарт 18, 2019март 20, 2019Почетна

Неделниот Тогакуре рју Шурикенџутсу семинар не освежи во секој поглед и ни отвори надеж дека пред нас е уште една година исполнета со неверојатни тренинзи и духовни воински патувања.

Наместо регуларен извештај, ќе пренесеме дел од чувствата искажани од шидоши хо Марко Опачиќ на нашиот интерен Форум.

„Издржавме цели четири месеци чекајќи го март за да повторно ја почуствуваме магијата која во себе ја носи тренингот во Хомбу Доџо-то. Овој месец почнавме ’нинџарски’ уште од самиот старт, а ќе продолжиме самурајски веќе од следниот викенд.

Беше преубав сончев мирен селски ден, кога Сенсеи не нареди во линија и го отвори тренингот за ШурикенЏутсу од школата Тогакуре рју. Речиси никој претходно не беше убаво запознаен со начините на фрлање од оваа школа, а Сенсеи едноставно ни докажа дека треба многу години тренинг за да се совладаат овие егзотични вештини. Во неговите раце, Бо-шурикените изгледаа како да се дел од неговото тело и сосема природно се забодуваа во метата, чиниш се испалени од некаква направа, а не од човечка рака. Бевме воодушевени гледајќи го, па се обидовме и ние, но безуспешно, барем на самиот почетокот. Но како што се нижеа часовите, некои Монџини успеаа да покажат добри резултати (како за прв пат). По четири саати тренинг со Бо-шурикени, почнавме обука со Сенбан. Многу брзи, прецизни и елегантни ’нинџа движења’ збогатени со усните преданија со кои не почести Сенсеи.

Имаше прекрасни учесници на овој семинар кои неуморно се трудеа да научат, а особена почит искажувам кон Елеонора, која на влезот од осмиот месец од бременоста го издржа целиот тренинг, заедно со останатите поискусни Воини на Буџинкан Македонија.
На крајот, Сенсеи ги закачи табличките на кои беа испишани имињата на Саше и на Ксенија на ’Нафуда Каке-то’ во Хомбуто. Се поклонивме на нивните таблички, споделивме насмевки и среќа помеѓу себе и ги споменавме имињата на следните Монџини кои се на ред да се најдат на ’таблата на честа’. Непроценлив ден поминат во неверојатна атмосфера, наместо во некое скопско кафуле или пред телефон. Пат кон Сонцето, Школо за Воини и Воинки!“

Одржан „Санто Тонко но Ката“ од Токагуре рју Нинџутсу

dovezenskiмарт 18, 2019март 27, 2019Почетна

Во саботата во дворот на Хомбу Доџото на Организацијата „Пат кон Сонцето“, учителот Игор Довезенски одржа семинар на тема Санто Тонсо но Ката. На настанот учествуваа петорица ученици на Буџинкан Македонија кои се обидоа да проникнат во тајните на школата Тогакуре рју Нинџутсу.

Бидејќи станува збор за комплексна вештина, Довезенски се обиде само малку да загребе по површината на техниките, без при тоа да навлегува во најситните детаљи, како што вообичајно прави при предавањата на семинарите.

На крајот од настанот, сите присутни едногласно изјавија дека оваа школа треба почесто да се вежба во Хомбу Доџото, од причина што единствен начин за тоа е во природа односно на место каде што има доволно простор и време.

Myths, legends and fabricated stories inside the Bujinkan

dovezenskiСписание

J wrote this text for the international on-line magazine Hanako who provide information to Bujinkan members in 67 different countries around the world. Text was publish in may 2010, volume 13, number 5.

Even though the word „Myth“ is regularly used to describe some sort of a „falsified truth“, when used in an academic approach, isn’t a terminological equal to determining truth or falsehood, which are two rather normal human categories. There are a lot of definitions for the purpose of explaining the word „myth“. In ethnology, „myth“ is a form of explanation for the phenomenon of human genesis and the world in it’s present state. Still, through myth, one wishes to transmit a story by which tradition will be raised to gain the height of a religious significance.

Myths in the Bujinkan

During my meetings and conversations with many of the Bujinkan instructors, often I’ve had the chance to hear the story of the friendship between the founder of Judo, Jigoro Kano and the last ninja Takamatsu Toshitsugu. The story always differed in some minor details, depending on who is telling it, and sometimes it went as far as Toshitsugu and Kano training together, because they lived in two neighboring cities and as a consequence of those training’s Toshitsugu Takamatsu influenced heavily the development of judo. To make the story even more convincing, some would say that something similar to this can be read on the world-famous on line encyclopedia – Wikipedia (in the part about Takamatsu). The best part of this myth comes at the end of this story. Namely, when Jigoro Kano decided to popularize judo as a new martial art, with the intention of proving it’s efficiency, he scheduled a contest between his own students and the traditional jujutsu schools which still existed at that time. Of course, Kano’s students won almost all of the duels, but one of the students fighting for his dojo were sent by Takamatsu himself, who using his Ninjutsu techniques, win his opponent with great ease. This way, Takamatsu was able to help his friend.
Listening to these stories, while zealously studying Japanese martial arts history, often I ask myself why to the instructors (and other members of our organization) have the need of creating and spreading these myths (read: lies), among the Bujinkan Dojo members?
First of all, it’s true that the birthplaces of Takamatsu Toshitsugu and Jigoro Kano, aren’t far away from one another. But the issue here is that Kano was born in 1860, while Takamatsu 1889. That is a difference of full 29 years. Besides that, when Kano was 9, his family moved to Tokyo, which is pretty far from Kobe (592km) and during the years he rarely came to his city of birth (Mikage). Regarding Takamatsu’s influence over the founding of Judo, it is enough to mention that Judo (the Kodokan) itself was found in 1882 (1884 officially) – 7 full years before the birth of Takamatsu. It is correct however, that Kano organized duels with Jujutsu fighters, but these were usually members of the police Jujutsu teams. At this time, Takamatsu was still in his cradle, which renders false the claim that his students, who would be born much later, would be able to participate in these contests. Of course, these facts can be obtained by anyone. Every serious book on the subject of history and Japanese martial arts offer plenty of information regarding this issue. But one could ask: Why are these lies spread among the Bujinkan membership and do they think by that our organization will become better or our art more efficient? Certainly not, dear friends. The answer is rather simple. By spreading these lies, the gain is short-lived and will only achieve the admiration of the more light-minded students or beginners. But anyone who dives a little deeper into the world of traditional martial arts, sooner or later will discover every lie there is. By lying, we can only prove our uncertainty of knowledge about our art and technique, while reducing the respect for our organization, the Bujinkan Dojo. Therefore, if we want respect, we, as instructors who represent the Bujinkan in our countries, should sit down and get a healthy amount of knowledge about the history of Japanese martial arts. We should stop hiding our lack of knowledge behind the fantastic myths and legends, which can be told with no end visible – about the nine schools, Takamatsu, Iga, Seiko Fujita and so on. Our knowledge alone, will assure the good reputation of our soke Masaaki Hatsumi and our organization, which to outsiders often looks as an ridiculous factory for megadan production and not as an organization with the task and dedication to keep the nine schools of the Great Master Moko-no-Tora from oblivion. Toshitsugu Takamatsu was a well respected master and warrior in his own time, and every fabrication of lies and myths will just destroy needlessly the outstanding picture of him. Myths should be based on facts, and facts are rather easy to prove, especially in Japan which is a country with a well kept history. Do not hope that by connecting great names from the budo world we will make our art better or worth more. On the contrary, by that we just „wash away“ it’s rich historical meaning as Bujutsu.
Let us stop creating blind followers from our students by telling them pretty and „wise“ words. Those, which follow you today, will as easily follow someone with sweeter words and stories tomorrow. We do not need followers. We need leaders who think with their own head and believe in the truth, not the lies. This is the only way to raise and save the reputation of the Bujinkan.

Igor Dovezenski

Dojo-cho of Bujinkan Macedonia

Одржана 10-тата „Работилница за Самоодбрана за Жени“

dovezenskiфевруари 11, 2019февруари 28, 2019Почетна

Десетата по ред „Работилница за Самоодбрана за Жени“ успеа да собере 26 припаднички на поубавиот пол на едно место и да им овозможи дводневно патување во светот на јапонските класични боречки вештини.

Единаесета година по ред, доџото Буџинкан Македонија го организираше овој настан, а оваа година за прв пат под водство на семпаи Сања Симонова, која заедно со учителот Игор Довезенски предаваа техники за самоодбрана од најразлични ситуации.
На семинарот, учесничките имаа можност да научат како да се одбранат од напади со удар, од приклештување на ѕид, од клоцање, како и од ситуации кога би биле соборени на земја.
Како подршка на Симонова и на Довезенски, постојано беа присутни и постарите ученици на доџото – Владимир Антовски, Михаил Дракалски и Филип Трајановски.

Освен прекрасното дружење и неверојатната атмосфера, сите припаднички на поубавиот пол за време на целиот настан не ја симнаа насмевката од своите лица, а за нас токму тоа претставува најголема потврда за успешноста на Работилницата.

До следната година.

Автор: dovezenski