Додека
медиумите во Македонија известуваа за 
елементарната непогода предизвикана од
пеколните температури што ја зафатија нашата земја, викендов воините на Буџинкан
Македонија успешно го одржаа семинарот „Преживување во природа“.
Оваа година се пријавија вкупно шест членови на доџо-то, од кои
тројца беа ветерани (со повеќе од три семинари за Преживување во природа).
Како и секоја година, така и оваа, семинарот започна во саботата во раните
утрински часови. По краткиот кондиционен, инструкторот Довезенски одржа Гошинџутсу тренинг. Потоа почнаа лекциите за преживување и изградба на засолништа,
како и за состојбата на умот што воинот мора да ја достигне за да може да се
справи со предизвиците на теренот.
Околу 14.00 часот,
кај тројца од учесниците се појави првата криза, предизвикана од жешкото сонце,
а уште повеќе поради недостигот на вода. Дехидрацијата почна да напаѓа, а како
што таа се зголемуваше, така и вољата на учениците се намалуваше. Инструкторот
Довезенски успеа да им помогне на тие кои имаа намера да се откажат и да ги
„врати во игра“.
Попладнето продолжи со тренинг за фрлање на бо шурикени, а вечерта заврши со
вежбата „Ин Јо Канкаку“.
Ноќта помина мирно, под прекрасното ѕвездено небо над Липац, додека стражата се
менуваше на секои два часа.
Неделата рано на изгрејсонце започна тренингот по Кенџутсу, а потоа продложи
со медитација под карпите на пресушениот водопад во С’мкнено. По ова, следуваше
краток марш до местото викано Стари Лозја, каде под еден стар даб се наоѓа крстот
посветен на светецот Свети Трипун. Точно на ова место, последниве две години се
одржува традиционалното „чмаење“ односно двочасовното исчекување да се прогласи
крајот на семинарот.
По пристигнувањето кај Стари Лозја, температурата на воздухот (која искачи на над
45 целзиусови), почна да го зема данокот. Двајца од ветераните почнаа
да чуствуваат тешкотии во дишењето, дезориентираност, гадење и силно срцебиење.
Симптомите постојано се влошуваа и тие мораа да се откажат од семинарот.
Останатите четворица, вклучувајќи го и инструкторот Довезенски, успешно го завршија
семинарот по што се вратија на почетната точка.
Колку за објаснување за тие што не учествувале на овој настан. Во текот на двата
дена дозволено е да се испие само еден ипол литар вода. За да разберете колку е
тоа малку, замислите два дена да се наоѓате на отворен простор под сонце (над 40 целзиусови),
насекаде околу Вас карпи, без вегетација. Имате постојана активност и
тренинг, а не смеете да седнете на задник, ниту пак да легнете. Литар ипол вода
трошите преку потење после првиот тренинг, а тој процес постојано продолжува и
понатаму. Секое движење на толку висока температура предизвикува губиток на
телесните течности, а дури и зборувањето и дишењето прават водата од телото да
испарува. На сета мака, имате само три часа за спиење во текот на двата дена,
па со тоа, заморот станува неподнослив и предизвикува неверојатна збунетост на
умот.
Честитки за сите кои успешно го завршија семинарот, но и до тие кои се откажаа,
бидејќи и самото пријавување за учество на истиот, значи голема храброст.
Истовремено, инструкторот Довезенски објави дека следната година ќе биде
последна што ќе се одржи овој традиционален семинар.