Семинарот што секоја година побудува огромен интерес кај членовите на Буџинкан Македонија, уште еднаш го оправда епитетот „легендарен“. Повторно местото „Слепо Коло“ на ридот Орљак одекнуваше од моќните извици на нашите воини кои со уживање ги изведуваа техниките на борење со копје.
Во текот на вчерашниот ден, за време на настанот, временските услови постојано се менуваа, па така во еден ден со соочивме и со
По завршувањето на семинарот, воините на Буџинкан Македонија веднаш ги споделија импресиите на нашиот Форум, па еве пренесуваме сосем мал дел од нив:
– „Прекрасен викенд! Дефинитивно! Ми се допадна тоа што бевме – пола почетници и пола напредни ученици. „Слепо Коло“ е едно прекрасно место. Од таму се гледаат и Еленац и мистичната планина Липац. Тоа е ’слика од милион долари’. А кога сме веќе кај настанот, би сакал да го цитирам шидоши хо Марко кога кажа една реченица пред две години: ’Нема таква сила што може да ме спречи да не учествувам на семинарот со копје’. Времето постојано се менуваше, а бидејќи ние како воини треба да гледаме позитивно во се, беше супер да научиме да се бориме и во услови на ветер, дожд, сонце и така натаму. Веќе три години учествувам на овој настан. И со секој нареден се повеќе ми се зголемува љубовта и интересот за ова оружје. Честитки за најмладите ученици од ’Нинџа Клинци’. Косара во ниту еден момент не покажа дека и е досадно или дека и е ладно. Дете со воински дух. Браво и за Даворче и Давид. Добро се снајдоа и двајцата. Сенсеи ми кажа да внимавам на нив постојано, дали се јадени, дали се пресоблечени или се испотени и слично. Па затоа нека ми простат доколку бев на моменти строг со нив. Тоа е затоа што се грижев да не се разболат или да не им се случи нешто. Имаме одлична младина. Браво и за Саше од почетничката група. Беше на зимскиот тренинг, па на ’Харагеи’ и сега на копје. Само нека продолжи со редовноста на тренинзите и на семинарите. Браво и за Тамара и за Мила, како и за господинот ’еден и единствен’ – Дамјан. Тој е пример за ’трудот пред талентот’. Мислам дека ќе се расплачеше за малку кога Сенсеи му го подари рачно изработениот шурикен. Пофалбите од учителот се од огромна вредност во нашево доџо. Само напред. Огромна благодарност до Сенсеи и до неговото семејство за се. Постојано барам начин како да му се заблагодарам, затоа што со зборови можам многу малку да го искажам и покажам тоа. А спиењето во Хомбу е неописливо. Кога се разбудив во неделата, чувствував некоја тежина на душата од претходниот ден. Телото не сакаше да функционира, се беше закочено. Ама кога излегов од вреќата се препородив. Бев полн со живот во мене, со позитивна енергија и се чувствував прекрасно. Затоа спиењето во Хомбу е прекрасно и толку магично“. – Таки Гаковски
– „Незнам што да кажам нај искрено. А тоа не ми се случува често. Се уште седам со подзината муцка ко говедо. За време на овој семинар ги дожиевав најубавите саати што сум ги поминал во мојот живот. Документарниот филм што го гледавме во доџо-то, шегите, најавените настани што наскоро треба да дојдат…
Хомбу е неверојатно место за преспивање. Веќе еден месец ме боли грбот поради повреда при паѓање, но по една ноќ на татамите – ми е како нов. Копје е неверојатно оружје заради неговата едноставност и огромната адаптибилност. Овозможува играње со умот на противникот, а тоа од секогаш била најдобрата тактика. Морам да се заблагодарам на сите кохаи, семпаи, шидошиховци, шошинци и на сенсеи што не се откажуваат од мене ’паднатиотубуреракијакомал’. Незнам од каде им е целото тоа трпение затоа што јас дефинитивно го немам. Кога се вративме од семинарот во Хомбу Доџо-то, Косара дојде и ми кажа дека сенсеи ме викал. Очекував дека нешто сум згрешил, ко и обично, па можеби му треба подвижна мета за шурикени. Тоа што ми го кажа сенсеи нема да го повторам затоа што неможам, но останав со подзината уста. Шурикенот што го добив како подарок ќе си го чувам, а на него ќе му се заблагодарам со тоа што ќе се подобрувам. За идната година сакам да ми подари катана, па затоа од утре ќе почнам и ’по куќа’ да му чистам, а можеби и џипот ќе му го гланцам :))). Фала му на кохаи Таки за горенапишаното и се надевам дека еден ден ќе го достигнам вашето ниво. А ако аздисувам со шегите понекогаш, се извинувам најмногу. Слободни сте да ми врзете ’по една’ и кога ќе се разбудам, ќе бидам бајаги потивок. Се надевам дека ќе бидам во Буџикан Македонија уште многу години. И да учествувам на уште илјада семинари, овој нема никогаш да го заборавам“. – Дамјан Серафимовски
– „Кога треба да ги споделам импресиите од некој семинар, секогаш ми е тешко. Тешко ми е бидејки кога си таму во Хомбу Доџо и кога крадеш од убавините на селото каде што се наоѓа – се е поинаку, се е поубаво. Никогаш не можам да го доловам тоа исто чувство што го добивам додека сум таму, затоа што е единствено и не се опишува. Овој викенд ќе се памети засекогаш по три неверојатни работи. Најпрво по семинарот со шурикени. Неверојатно е чувстото кога ќе се допре тоа убиствено парче метал кое може да има разни неверојатни форми. Кога ќе се слушне таа ’музика’ што ја создава додека лета низ воздухот…прекрасно е. Иако раката ми ’откажа љубов’ за време на гаѓањето, сепак уживав додека ги гледав моите соборци како вешто ги забодуваат шурикените во метите. Потоа со нетрпение го дочекавме и полагањето за нидан на нашиот единствен шидоши шо Марко кој вешто си ја заврши работата.
