The leader of the Organization for teaching traditional Japanese martial arts – Taiyou e no Michi, Igor Dovezenski, is organizing one-day seminar for the beginners and younger students. The goal of this event is getting to know the schools that are taught in our dojo through practicing the basics.
Месец: м.г
Шошинша и Кохаи семинар „Будо но Кисо“
Водачот на Организацијата за изучување на јапонски традиционални борбени вештини – Пат кон Сонцето, Игор Довезенски, ќе одржи еднодневен семинар за почетниците и за помладите ученици. Целта на овој настан ќе биде запознавање со школите кои што се изучуваат во нашето доџо, преку вежбање на основите.
„Haragei“ outdoor seminar
Hara (腹) is a Japanese word for stomach, while Gei (芸) means art. Although, in martial arts hidden behind this word is a complete principle of internal and external communication through getting to know one’s self and timely discovery of the changes that are happening around. The teachers of Zen, centuries ago taught that breathing with Hara (stomach) cleanses the mind of all thoughts and enables a deeper perspective in one’s self. That exact view of the internal and external changes, is believed to give the warrior an opportunity to sense the danger in time and take action. This type of training that cultivates the inner energy, the famous zen-monk Takuan Soho called it „the exercise of the immovable mind“.
„Харагеи“ семинар во природа
Хара ( 腹 ) е јапонски збор за стомак, додека Геи ( 芸 ) означува уметност. Меѓутоа, во боречките вештини зад овој збор се крие комплетен принцип на внатрешна и надворешна комуникација преку самоспознавање и навремено откривање на промените кои се случуваат наоколу. Учителите за Зен, со векови наназад подучуваат дека дишењето со Хара (стомак) го чисти умот од секакви мисли и овозможува поглед длабоко во себе. Токму тоа согледување на внатрешните и на надворешните промени, се верува дека на воинот ќе му овозможи навреме да ја препознае опасноста и истовремено да реагира. Ваквиот тренинг за култивирање на внатрешната енергија, познатиот зен-монах Такуан Сохо го нарекувал „вежба на неподвижниот ум“.
Ден: 23.02.2014 (недела)
Место: Еленачки Кладенац
Програма:
08.00 часот – поаѓање од Скопје
09.00 часот – пристигнување
09.00 – 16.00 часот – теоретски и практичен дел
17.00 – враќање назад
Sempai Keiko held
This time instead a report for the seminar „Sempai Keiko“, we share part of the mail sent by shidoshi ho Marjan Proshev.
„I really liked and I fully support the idea for organizing sempai seminars. All that intensity of training and upgrading our technique, as well as the great atmosphere, was an excellent reminder of the days when our generation didn’t miss a training. When we started, we weren’t much different from the beginners that today practice in the dojo and do their best. As we moved forward, we found ourselves in the art more and each one of us got what we wanted. I am sorry that today some of the elder members, among them myself too, are not as active as we used to be. We spent so many years together and today we all walk on our Path. I know that we all try to follow the true Path, but unfortunately not all can stay on it. This seminar reminded me what it was like before. It proved that no matter what, with the people that you have spend so many years in training, seminars and camps, you have build mutual respect. After a while, when you meet with these people again, you can feel the respect that everyone had deserved. We’ve got the privilege to practice koryu, and we have to earn the respect ourselves. I think that is the lesson that the young members need to learn. So many of them are hopeful and almost at the same age, and everyone wants to be above the other. That can only bring problems and nothing more. I am glad to see so many young ready to do what we did.“
Одржан Семпаи Кеико
Овој пат место извештај за семинарот „Семпаи Кеико“, пренесуваме дел од мејлот испратен од шидоши хо Марјан Прошев.
„Многу ми се допадна и целосно ја подржувам идејата за одржување на семинари за семпаи. Сиот тој интензитет на вежбање и
надоградување на нашата техниката, како и
одличната атмосфера, беше добро навраќање на деновите кога нашата генерација не пропушташе ниту еден тренинг. И ние кога почнавме, не се разликувавме
од почетниците кои денес вежбаат во доџо-то и даваат се од себе. Како што напредувавме, се повеќе се пронаоѓавме во вештината и секој од нас го добиваше тоа што го бараше.
Жал ми е што денес некои од постарите членови, меѓу кои сум и јас, не се толку активни како порано. Поминавме многу години заедно и денес сите чекориме по својот Пат. Знам дека сите се
обидуваме да го следиме вистинскиот Пат, но за жал не можеме сите да се одржиме на него. Овој семинар ме потсети на тоа како беше некогаш. Се докажа дека и покрај се, со
луѓето со кои си поминал многу години во тренинг, семинари и кампови, се изградила меѓусебна почит. Кога после подолг временски период ќе се сретнеш во доџо со тие исти луѓе, се уште се чувствува почитта што секој ја има заслужено. Привилегијата да вежбаме корју ја добивме, а почитта треба самите да ја
стекнеме. Мислам дека тоа е лекцијата што младите членови треба да ја научат. Повеќето од нив се надежни и горе-долу на иста возраст, а секој сака да
биде над другиот. Тоа може да донесе само проблеми и ништо повеќе. Мило ми е што гледам се повеќе млади кои се подготвени да
го прават тоа што ние го правевме“.