Одржан семинарот 10.000 П.Н.Е.

Posted on Categories Почетна

Семинарот што викендов за прв пат се одржа на локалитетот Цоцев Камен во селото Коњух, остави неверојатно силен впечаток кај сите Воини на Буџинкан Македонија кои учествуваа на истиот.
Веднаш после настанот, тие ги споделија своите импресии на нашиот интерен Форум.
Ова е сам мал дел од нивните впечатоци:


„Можам да испишам 10.000 страни после овој семинар. Уште кога го најави Сенсеи, знаев дека ќе биде нешто неповторливо, но дефинитивно ги надмина моите очекувања.
Би пишувал страници и страници за тоа што се не учи Сенсеи на овие семинари за животот и за преживувањето во природа, за распределбата на должностите, собирањето дрва, спремањето на храна, палењето оган и неговото одржување. Уште еднаш Сенсеи ме изненади со неговото огромно знаење кое со неверојатна скромност ни го пренесува.
Местото кое што всушност беше одбрано за овој семинар беше една огромна карпа, која во себе го носи животот оставен од генерациите пред нас. Таа енергија што ја поседува, се чувствува од моментот кога ќе ја здогледате оддалеку и кога изгледа како мало каменче кое што расте со огромна брзина како што и се доближувате. Колку сте поблизу до карпата, таа прераснува во едно здание кое зрачи со стравопочит и почнувате да се чувствувате толку мали во однос на неа и тоа што таа го носи како тежина оставена од милениумите и на претходниците кои живееле таму. А ние ја имавме таа чест да поминеме еден ден од нашите животи токму на таа карпа и можам да кажам дека тоа беше еденствено вакво доживување во мојот живот.


Јас сум неизмерно благодарен на Сенсеи што ни ги отвора очите и се обидува да ни покаже од што сме се отуѓиле.
Вториот ден заминавме на друг локалитет, уште по неверојатен од Цоцев Камен. Тврдина од пети век изградена на рид, со соби и балкони каскадно поставени. Каде и да стапнеш историја тешка илјадници години, а ние толку сме ослепени и со поматени умови што не можеме да го видиме сето тоа…“ – Владимир Антовски

„Дали животот е умешност за преживување или многу повеќе?
Семинарот 10000 П.Н.Е. како да сака да ни го покаже токму тоа. Се обидовме да дознаеме каков бил животот пред 12000 години кога луѓето живееле во издлабената карпа која беше прекриена со црн мов, а се уште изгледа величенствено. Замок со многу соби, вдлабнатини за столбови и греди, кои ни помаагат да замислиме што се имало некогаш и да си создадеме претстава како изгледале собите во карпата која беше наш дом овие два дена.
Меѓудругото, на семинарот научивме како да се снаоѓаме во природа – да направиме вкусни оброци, да запалиме оган, да најдеме дрва, да го истражиме релјефот, климата, ветровите, населението, флората и фауната, кои се од клучна важност за преживувањето.
Сенсеи многу трпеливо ни објаснуваше за се, беше тука да ни помогне и да ни објасни на сите, работеше заедно со нас без штедење ниту на енергијата, ниту на знаењето со кое изобилува. На сите прашања имаше опширен одговор, несебично ги споделуваше своите размислувања, ставови и знаење.
Времето беше прекрасно. Позитивната енергија се чувствуваше насекаде. На врвот на карпата Сенсеи ни кажа каде се наоѓаат нишаните преку кои предците можеле да видат кога е најдолгиот, а кога најкраткиот ден, но и кога денот и ноќта се подеднакво долги.
Ги научивме техниките на искачување и слегување од карпа со и без јажиња.


Попладнето пред зајдисонце уживавме на камењата од кои ја акумулиравме енергијата која ја насобрале од сонцето, беше прекрасно…
Првиот поглед во ноќтта беше кон ѕвездата вечерница, вториот поглед кон темното небо и многуте ѕвезди. Тоа е тој поглед повреден од милион долари! Единствениот звук во ноќта беше оној од птиците.
Вториот ден по прекрасниот доручек, ја освоивме и другата тврдина која беше од V век од н.е. Се забележуваше разлика во нејзината големина и изгледот на собите – беше доста помодерна, а под неа се гледаше градот кој беше делумно ископан од археолозите.
На крајот го посетивме и светото место ‘Четири Крста’ кое се наоѓа во селото Бељаковце, каде Сенсеи ни допредаде за животот, за вредностите од антрополошки, археолошки и историски аспект.
И да, ние навистина изучувавме ‘живот’. Тоа е тоа што денес ни недостасува, бидејќи сме заглавени во екрани, магли, нечистотии и гужви, во брз и неспокоен живот.
И нешто многу важно за мене. Научив по што се разликува Воинот од обичниот човек“. – Ивана Тодоровска

„Уф, каков семинар! За да го опишам целиот настан, ќе ми требаат добри 2-3 дена да ги соберам сите слики во глава (а ги има илјадници). Сеуште се чувствува таа неверојатна магија, која што е толку силна. Чувствувам некаков занес, вчудоневидувачки за мене, смирен дух, полн со енергија, сето тоа испреплетено со носталгија. По малку сум тажен, но истовремено имам некој спокој кој ми дава надеж дека пак ќе се навратам еден ден и тоа наскоро на тоа вонземско место.
Тргнавме рано сабајле од Скопје во 7 часот кон еден од најмистичните краеви на нашата преубава татковина Македонија. Кон селото Коњух, Кратовско. Целиот крај изобилува со остатоци од нашите претци кои отавиле континуирана трага од 10.000 години П.Н.Е. па до ден-денешен. Во атарот на селото може да се забележат многу мегалитни карпи, фортификаци и остатоци од антички градови. Целиот крај плени со својата мистичност, не те остава мирен ниту за момент, возбудата расте од миг во миг. Се чувствува духот, енергијата, неверојатниот набој на позитивна енергија.
Не ја знаевме деталната агенда на настанот, но и немаше потреба од тоа. Се беше совршено замислено до најситен детал во главата на Сенсеи, кој многу прецизно со неверојатно чувство за тајминг ни откриваше детал по детал.


Нашето патешествие започна на една од највпечатливите опсерватории во светот – Цоцев Камен. Тоа е мегалитна карпа, настаната за време на вулкански активности, впрочем целиот кратовски крај е со остатоци од вулканска активност.
Веднаш штом се стациониравме, Сенсеи ни направи детална тура околу карпата и низ неа. Како што Сенсеи ни ги пренесуваше информациите, имавме можност да го спознаеме теренот до најситен детал. Откако детално го обработивме теренот, се стациониравме, а Сенсеи ни предаде организациски план. Се поделивме во два тима. Првиот тим беше задолжен да снабди огревен материјал, додека вториот да започне со припрема на храна. Се функционираше беспрекорно, имаше некоја магија помеѓу нас, се чувствуваше огромна почит помеѓу сите членови. Не се чувствуваше надреденост, иако бевме организирани според хиерархија. Секој член совршено се вклопуваше во околината, сетилата ни беа изострени, мозокот отворен, бевме спремни да го почуствуваме и доживееме барем за момент животот кој што течел низ тој простор.
Некаде веднаш после вечерата, го организиравме просторот за спиење. Сенсеи грижливо го одбра најстратешкото место каде што можеме да преспиеме. Спиењето започна во 23 часот, откако Сенсеи претходно не подели во групи за чување стража, која што се менуваше на секои два саати се до 07 часот. Спиевме покрај оганот, кој што гореше цела вечер. Под вреќите за спиење се чувствуваше како продира топлината собрана во карпата. Немавме подметнувачи, а неверојатно колку добро спиевме. Во 07 часот се разбудивме сите наспани како никогаш претходно. Веднаш Сенсеи не изорганизира, направивме Џунан Таисо, се размрдавме и продолживме со следните активности.


Некаде околу 11 часот, откако детално ги исчистивме остатоците од нашиот престој на карпата, се упативме кон следниот мистичен локалитет. На некои два километри од Цоцев Камен, над Крива Река, се простираше рано-христијанска базилика од 5 век. Веднаш над базиликата се издигнуваше висок рид по кој насекаде беа распослани остатоци од керамика. На самиот врв на ридот имаше остатоци од фортификации, перфектно изработени во самите карпи. Во подножјето на фортификацијата, до Крива Река, се простираше антички град, кој што со патчиња беше врзан со фортификацијата на ридот. Како се движевме низ локалитетите, Сенсеи детално ни пренесуваше парчиња од историјата што се случувала на просторот. Некаде при крајот, за време на обиколката, не фати силен дожд. Бевме мокри, а карпите станаа лизгави, па наеднаш просторот стана опасен за движење. Сенсеи веднаш се прилагоди на времето и одлучи да се засолниме во една просторија сместена на самиот крај на локалитетот. Кога влеговме внатре, Сенсеи веднаш не запраша дали знаеме каде се наоѓаме. Сите започнавме детално да анализираме и наеднаш вчудонеевидност кај сите нас. Се наоѓавме во гробница на некој величенственик. Беше перфектно изградена, налик на оние рано-христијански гробници, но за жал гробот беше празен, веројатно одамна ограбен, а вредните работи изнесени.
Во текот на двата дена се чувствувавме постојано како телото да ни е одвоено од духот, мозокот отворен како никогаш до сега, со прашање кое лебди во главата: ‘Што ли следно ќе ни приушти Сенсеи?’
На крајот, седнати наспроти Учителот. Навидум изморени, но тоа само телото, бидејќи духот беше комплетно одлепен од него, а фокусот на највисоко ниво.
Се задлабочивме длабоко во темата: живот. Сенсеи говореше, ние слушавме, а секоја реченица беше отсечна, длабока, неверојатно осмислена со висока свесност. Едноставно во тој момент не бевме дел од земјата, бевме отсечени, лебдевме во просторот и времето. Аххх! До следно патешествие…….“ – Саше Гацев

10.000 П.Н.Е.

Posted on Categories Почетна

Дали можете да си го замислите животот качени на една огромна мегалитна карпа без модерна технологија?
Да ли би сакале барем за момент да почуствувате како живееле нашите предци пред 12.000 илјади години?
Замислете да спиете под отворено небо со милион ѕвезди над Вас. Ветерот да ја мрси Вашата коса. Чистиот воздух да продира длабоко во Вашите бели дробови. И да ја почуствувате слободата.
Опкружени само со Вашите соборци.

Ќе се вратиме назад во историјата преку учество на овој необичен настан. Подобро ќе се запознаеме самите себе. Ќе дознаеме кои сме всушност ние и колку сме способни да преживееме без придобивките на модерната цивилизација. Ќе бидеме изложени на сонце, дожд, ветер, град, грмотевици односно Природата ќе биде таа која ќе ги носи одлуките за нашите животи. Наша обрска ќе биде да ги прифатиме нејзините закони и да се покориме на истите, но на начин што ќе ни овозможи преживување во условите кои Таа ни ги нуди.

Животот на карпа подразбира соочување со сите предизвици кои природата ги носи со себе.

Со овој настан, инструкторот Игор Довезенски на своите ученици сака да им ја покаже убавината на едноставниот живот. Да ги натера да ја почуствуваат корисноста од дружењето во природата. Да се свртат кон себе и кон своите внатрешни чувства. Да ги осетат благодатите на постот, на медитацијата. Учениците ќе научат како да изработат едноставни орудија кои ќе им го олеснат животот.

На семинарот понесете колку што можете помалку работи.
Не носете шатори, резервна облека, храна, спрејови, средства за хигиена.
Понесете вреќа за спиење, вода, нож, јажиња, пола килограм брашно, една рака сол и малку масло за готвење.

Ќе ги исчистиме умот и телото, а преку постот ќе се доближиме до нашето вистинско Јас.

На семинарот можат да учествуваат сите членови на доџо-то Буџинкан Македонија / Пат кон Сонцето, без разлика на нивното звање или знаење.

Ден: 20/21 мај (2017)

Тргнување од Скопје во сабота во 07.00 часот.
Враќање назад во недела во 18.00 часот.

Пријавување и информации преку инбокс, телефон или на Форум.

п.с. Престојувањето во природа носи одредени опасности. Сите учесници доаѓаат на сопствен ризик. Направете ги потребните лекарски испитување пред да се пријавите за учеството.

Прирачници од Едо ерата за прикриени нинџи ги откриваат тајните на шпионската струка

Posted on Categories Списание

Прирачници кои содржат тајни техники користени од нинџите и пишани заклетви за нивните прикриени мисии биле пренесувани со генерации во домот на потомок на нинџи во западна Јапонија, покажуваат анализите на старите документи кои биле најдени таму.
Експерти по Јапонска историја тврдат дека документите откриени во 2000 година во Кога, во префектурата Шига, се важни затоа што докажуваат дека нинџутсу техниките користени од страна на феудалните Јапонски платеници кои биле вмешани во мисии како шпионажа, саботажа и атентати, биле предавани на следните генерација во областа.
Кога и Ига во префектурата Мие се надалеку познати како области од каде што потекнуваат овие два најпознати нинџа кланови. Влијанието на Нинџите почнало постепено да слебее за време на Едо Периодот (1603-1868).

Меѓу 150-те предмети најдени во куќата на 79 годишниот Тошинобу Ватанабе, 17 се прирачници на теми како што се правење отрови или вршење ноќни напади. Од 17-те, четири се напишани меѓу 1670 и 1680 година, според истражувањето извршено од страна на Општинската Управа на Кога кое започна минатата година.

На пример, еден од прирачниците за отрови ги подучува нинџите како да ставаат во бунарите прав добиен при горење на гуштери или тигар-буби, за кои се верувало дека се отровни.

Во друг прирачник пишува за успивачки лекови од кои непријателите би заспале поради чадот создаден при горење на прав од черупки на инсекти или на тутун.

Во врска со ноќните заседи, според споменатите текстови, на нинџите им се препорачувало да не им се приближуваат на непријателите веднаш откако ќе ги нападнат со оружја кои предизвикуваат оган, затоа што можат и самите да бидат загушени од чадот.

Документите чувани во домот на Ватанабе покажуваат дека нинџите биле обучувани на разни вештини, меѓу кои и артилериско пукање, јавање и магии.

Сетот од 150 документи вклучува и копии од 10 заклетви напишани меѓу 1700 и 1829 година кои биле дадени на еден локален феудалец.

Документите покажуваат дека кога нинџите од Кога се вклучувале во борбите за заштита на имотот на локалниот феудалец, барале ветување дека нивниот статус ќе биде целосно заштитен. Истовремено давале ветување дека сите нивни акции ќе бидат најстрого доверливи. Предците на Ватанабе биле фармери, а истовремено работеле и како нинџи.

Масајуки Ито, истражувач од Градскиот совет на Кога за прашања поврзани со образованието, тврди дека одреден Џонин од Кога раководел истовремено со пет нинџа фамилии, вклучувајќи ги и Ватанабе и тајно склучувал договори со локалниот Даимјо.

За време на мир, тие „нерегуларни“ нинџа водови, секоја година го посетувале кланот Овари во сегашната Аичи префектура, за да добијат инструкции за артилериско пукање, покажуваат истражувањата на Ито.

Јуџи Јамада, јапонски професор по историја на Мие Универзитетот, дополнува дека документите најдени во домот на Ватанебе се „автентични историски матерјали“, затоа што многу од нив се точно датирани и предавани во фамилијата на нинџа наследниците.

Превел: Дамјан Серифимовски

Оригиналниот текст објавен во The Japan Times

Нинџа Клинци-те на Буџинкан Македонија по четврти пат го окупираа Хомбу Доџо-то

Posted on Categories Почетна

И четвртата инвазија на Нинџа Клинците врз Хомбу Доџо-то на Буџинкан Македонија заврши со успешна окупација.
Всушност, тие толку добро влегуваат во сите пори на нашиот клуб, што е речиси невозможно да ги извадиш од таму.

Вкупно 24 дечиња учествуваа во пролетната офанзива која не натера да ветиме дека овој настан и понатаму ќе продолжи да се одржува два пати годишно (пролет-есен).

За време на семинарот, идните воини на Буџинкан Македонија вежбаа техники на фрлање на противникот (Наге Ваза), при што покажаа дека со право ги сметаме за „иднината на нашето доџо и на нашата земја“.

Секако, не изостана ниту прекрасното дружење, разните „нинџа игри“, а клинците се покажаа доста одлучни и при справувањето со силниот ручек, кого го победија за неполни 20-тина минути, при што зад себе оставија само пустош во вид на празни тањири.

Догледање до „Детскиот Нинџа Камп“, кој ќе се одржи летово што ни доаѓа.

Одржан традиционалниот семинар ЈумиЈа Џутсу

Posted on Categories Почетна

Поминаа 15 години откако инструкторот Игор Довезенски за прв пат одржа семинар на тема ЈумиЈа Џутсу, а интересот за ова древно орудие се уште расте и привлекува нови заинтересирани членови на Буџинкан Македонија.
Се разбира, редовни посетители се и ветераните кои одлучиле на некој начин да се специјализираат во користењето на примитивните „нинџа лак и стрела“.

Идејата и желбата на шидоши Довезенски е да ги оспособи своите ученици да можат во рок од половина час да изработат примитивни лакови и стрели кои ќе им помогнат полесно да преживеат односно да се снајдат доколку се најдат во негостољубива средина.
За таа цел, тој внимателно ги подучува како да го одберат вистинското парче дрво, од кое ќе изработат солидни оружја кои ќе им ги зголемат шансите за опстанок во моментот кога животот ќе им биде загрозен.

Семинарот кој што се одржа во неделата започна со кратко предавање за историјата на лакот и стрелата, по што, откако им беше покажано како, членовите на доџото имаа задача самите да изработат лак со кој подоцна ќе можат да вежбаат.

Откако подготовките завршија, беше поставена мета, на која учениците имаа можност да вежбаат гаѓање од четири различни положби на телото, при тоа водејќи се од различни сценарија.

Како што тренингот изминуваше, воините на Буџинкан Македонија постигнуваа се подобри резултати, а евидентен беше напредокот кај тие кои редовно го посетуваат овој традиционален настан.

Задоволни од наученото, на крајот беше договорено семинарот и натаму да продолжи да се одржува во истиот термин како и секоја година односно последниот викенд во април.